at hava lisið greinina einaferð afturat, síggi eg tvey viðurskifti, sum kunnu vera villleiðandi Lesarin heldur møguliga at koralløkini eru spísikamari hjá toski og hýsu (men tað stendur ikki í greinini)

hendan spurningin, tí »einans« 38 prosent av monnunum siga ja til hendan spurningin. Niðanfyri kann lesarin sjálvur síggja, hvussu fólk hava svara upp á spurningin. Kanningin er grundað á svar frá 300 føroyingum

fingið vitjan av Spælimonnunum hevði verið vónleyst. Men um vit til stuttleika nevna londini, so kann lesarin hava í bakhøvdinum, at í USA til dømis eru eini 50-60 støð, har teir hava spælt. Aðrastaðni eru kanska

samstundis við tað ódámliga, sum vit í felag mugu fyribylgja og koma til lívs. Hugskotið er at árvakni lesarin lærur seg at steðga á við støður, har tað verður logið, svikað ella eitthvørt illgrunasamt býr undir

reglum um sólina: - sum støkkur upp hvønn morgun / sum var hvør dagur tann fyrsti. Eini ráð, sum lesarin kanska átti at gjørt til síni egnu, skrivar forlagið.

lisið verður... – tí lesarin spyr seg sjálvan, um søgan veruliga er fiktión, ella um slíkur perversitetur eisini kann koma fyri í veruleikanum. Og tað sama er galdandi, tá lesarin lítla løtu seinni – á [...] ríkandi og rámandi yrkingar. Og hóast tær ikki eru lættlisnar, so eru tær flestu úrtøkumiklar, um lesarin tímir at greina og tulka eitt sindur nærri... Skaldaferð í fýra pørtum Yrkingasavnið er í fýra pørtum [...] bygdaslig. Men í øðrum parti fer savnið á flog við afturlítandi yrkingum úr millum annað. sekstiárunum. Lesarin millumlendir eitt nú á “Café Flore”, sum er ein frásøguyrking í bundnum formi um studentar-lív og

einstøkum ummælara, ið hevði eitt ítøkligt leiklistarligt stevnumið, ið hann skrivaði útfrá), og har lesarin annars var noyddur at taka til takkar við eini gjøgnumgangandi inkompetentari viðgerð av føroysku [...] hevur betri uppiborið enn at vera útsett fyri tilvildarligum og ósakligum niðursáplingum. Áskoðarin/lesarin hevur krav upp á at fáa tær bestu og størstu leikuppsetingarnar miðlaðar av ummælarum, sum hava skil

miðnámsskúlunum, men sum í sínum fjølbroytni eisini er bók, sum almenningurin og hin kræsni William lesarin fær sína gleði av. Leikandi løttu týðingarnar av tekstunum er ein gáva til tann føroyska lesaran [...] nar, myndlistina og heimspekina. Hann skrivaði á donskum, og tí gingu nøkur ár, áðrenn føroyski lesarin tók William til sín sum føroyskt skald. Hugflog Williams fevndi víða, frá gerandisligu smáhendingunum

riggar ikki illa. Men nú sigur tann føroyska orðabókin, at hendan verjan skal eita – vegstokkur. Lesarin hvøkkur við. Øll kenna orðið ‘stokkur’. Vit hava stokkastovur, sum eru gjørdar av vatnrøttum viðabulum [...] hevur nakran kjans til at gita sær til, hvat tað nýggja orðið merkir, so er orðið ikki gott. Er lesarin stokk-konservativur, so fara hansara tankar at ferðast á leiðum, sum einki hava við bilkoyring og [...] hondum. Ella hann hugsar sær, at tað er vegristin, sum nú verður gjørd við tjúkkum stokkum. Men er lesarin ikki afturhaldin, kanska heldur framfýsin fyri ikki at siga radikalur, so leggur hann bara tann

bara fyri í søguni hjá Mariu og Jørgen Falk Rønne, og tá kortini bara summi sum Sára Malena, sum lesarin kennir fyri at vera gandakelling, men bóndin úr eysturbygdini, sum dugir so væl at skera myndir í