framtíð. Í hesi fyritøkuni kom hann í samband við Frederic Wolseley, ið var fluttur úr Dublin og var bóndi í Australiu. Wolseley hevði júst tá uppfunnið eina nýggja klippimaskinu, sum skjótt og lætt klipti

skal enda við at siga, sum omma segði við abba: »Gevst ikki Jóannes« - »Gevst ikki Høgni«. Jóannes bóndi var gamal og doyði stutt áðrenn fyrstu loysingina í 1946 - tú ert ungur og vitugur, og hevur nógv

koma ikki undir hesa lógina. Tað eru bara tey, sum selja slaktaðan seyð, sum koma undir lógina. Ein bóndi kann tískil gott selja eitt livandi lamb, men um sama lamb varð slaktað, kann hann ikki selja tað

sæst yvir á Øksnagjógv og Typpafoss hinumegin dalin. Søgnin sigur, at har goymdi búrkroppurin, Ormur bóndi á Skála, líkini av oyrarbóndanum og soni hansara. Ormur hevði dripið báðar tveir. Hann fekk óivað

róligur sum altíð; hann hvíldi í Guds náði og hevði barnatrúnna nú tað bar móti endanum. Hann var bóndi og hevði 4 1/2 mørk. Hevði fleiri mjólkineyt langt upp í árini og hevði gott handalag til kríatúr

hevur eisini ruskinnsavningina hjá IRF, sum er eitt fulltíðarstarv tilsamans. Poul sigur, at ein bóndi er eisini í bygdini, og onkur annar hevur okkurt minni festi, sum hvørki er at liva ella doyggja av

kom á ting, men hann kom við fýrigum sinni sum nakar unglingi. Sum royndur og dugnadi keypmaður, bóndi, fuglamaður og hegnismaður og við sínum brennandi huga til at dugna føðilandinum, ruddaði hann sær

høvdu eitt gott heim og tryggar umstøður. Stóran týdning hevði tað fyri húsarhaldið, at pápi var bóndi og eisini átti væl av jørð. Jørðin og tað hon gav, var grundarsteinurin undir húsarhaldinum og so

okkara frá. Men vit skuldu øvugtan veg. Norður eftir til Wroclaw. Á vegnum býr ein heldur sjáldsamur bóndi, sum eigur størsta privata fornminnissavnið í Pólandi, letur hann sjálvur at. Og hann hevur eftir

búðu undir krígnum. Faðir hansara, Vilhelm, f.1915, er ættaður úr Norðragøtu, har hann hevði verið bóndi í mong ár. Í dag býr hann á Ellisheiminum í Runavík. Móðurin, Elisa, fødd Joensen (Háberg), 1911-1997