Talan, ið eg ikki helt fyri 10 árum síðani, skuldi tú fáa nú, tað lovaði eg. At tað skuldi gerast minningarorð ístaðin, vardi ongan. Í míni verð var/ert tú ódeyðiligur. Trúgvi tú var ímyndin av lívinum. Flutti
Í stilluviku andaðust omma og abbi í Havn, bert tímar ímillum. Bæði vóru tit gomul og mett av døgum. Tykkum báðum untist nógv ár saman, til stóra gleði fyri okkum ommubørn og ikki minst øll langommubø
annan føroyavin í fólkatinginum, nevniliga Hans Jørgen Jensen, sum doyði fyri kortum, og sum minningarorð vóru um bæði í Sosialinum og FF-blaðnum. Tað var í samband við eina føroyavitjan í 1995, at
Tyngstu boð eg havi fingið í lívi mínum var tann 21 desember, tá bróðir ringdi og fortaldi mær, at babba var farin, hann var ikki gamal, hann var ikki sjúkur, nei ein hvirla tók bilin hjá honum av veg
f. 21. nov 1926 d. 20. mar 2007 Tað kom sum eitt smeitur fyri okkum øll, tá vit fingu tey sváru boð, um at tú vart farin frá okkum. Vit høvdu øll vónað, at tú megnaði at uppliva konfirmatiónina hjá Ol
Eftir Hanus Kamban Eitt tíðarskeið nakað fyri 1920 búðu omma og abbi við teirra húski úti í Grønlandi, í einum húsum, sum mær vitandi standa enn, og sum Mikkjal í Grønlandi seinni átti. Á hesum teigum
Tung vóru boðini at fáa sunnudagin hin 18. mars 2007 um, at Niels Juel Arge klokkari ikki longur er okkara millum. Og tøkk Sigga fyri, at tú hugsaði um okkum og bar okkum boðini bert stutta løtu eftir
Tað er eitt sindur undarligt at sita í Danmark og skriva minningarorð um Brynhild. Tað kom eitt sindur dátt við at hoyra, at Brynhild var deyð, sjálvt um heilsan ikki hevði verið so góð í seinastuni. Góða
Omman á Akureyri er farin. Hetta vóru tungu boðini, vit máttu bera hvørjum øðrum henda frostkalda dagin í februar í ár. Ikki tí at hetta kom heilt óvæntað, omman var jú ikki ung longur, hon hevði veri
Eitt klams við portrinum, nøkur blíð orð til Bob, og so opnaði hon úthurðina. Sum vársólin, ið kastar sínar heitu geislar inn í hvønn krók, fylti hon rúmini har hon kom. Hon var upptikin av at taka ti
