gemenan bókhaldara er bara vanligt fornermilsi. At kalla løgmann ein danskan leigusvein er verri. Kallar tú fólk quislingar ella landasvíkjarar fert tú uppaftur longri. Men tá tú fert til at samambera við
Tíggju ommubørn og ein er langommusonurin, sum komin er seinasta árið. Umframt eina rúgvu, sum bara kallar hana »Ommu«. Frá okkum øllum verður tær ynskt hjartaliga tillukku við teimum 75 árunum. x.
komu við, men undir henni hjá Eikhólm, sum han sigur seg ikki hava!! Hetta má vera tað sum Derrida kallar dekonstruktión, at man finnur fram til mótsetningar í einum argumenti, sum man so upploysir, fyri
málið, tá kommunurnar løgdu saman. Spurningurin um stødd og kostnað var sostatt ikki loystur. Heðin kallar uppskot mítt um, at kommunan sjálv byggir høllina, fyri eina lappaloysn. Hetta krevur eina nærri
italiumenn. Italski forsetin, Carlo Azeglio Ciampi, er á gosi um hendingina, og fordømir álopið, ið hann kallar eina andstyggiliga yvirgangsatsókn. Tað eru ikki bert fólk í Nassirya, ið eru óttafull um álopið
ímillum okkum bæði. Og rætt hevur tú, munurin er bara størri, enn tú kundi ímyndað tær. Ps. Tá tú kallar meg fakfelagskvinnu, kann eg einans gleðast. Fakfelagspolitikkur hevur gjøgnum nógv ár verið og er
men eg havi verri við at skilja, at eingin enn hevur tala at alment, um tað, at eitt rock-orkestur kallar seg I AM ? hevur eingin hugsað um tað enn, ella er mann bara fittur_ Kæru tit í I AM, eg vóni, at
Høvundurin kallar bókina hjá sær fyri »Viðbrøgd«, ið merkir knapplig rørsla ella kvik vending. Hvussu víkur og vendir, so er savnið ein í føroyskum høpi fullkomilig nýskapan. Lagt verður fyri við støði
kritikarar sum hin gløggi Ole Grünbaum, sum sjálvur er ein gamal vinstravendur »1967?ari«, sum hann kallar seg, helt vera skotnan við síðurnar av (2/9 Berlingske). Stættamunurin livir enn betur goymdur Í
floksfeløgunum hjá sær.. ? Eg haldi tað er rætt, at vit veita rækjuflotanum ein tiltrongda hjálp. Um tú kallar tað stuðul ella hjálp er fyri so vítt líkamikið, men eg taki undir við, at vit eiga at lata stuðul
