n rann mær í hug allar teir føroyingar, sum helst vilja halda á fram við at "ganga í grind", ræna egg, skjóta haru og fugl, hava seyð og gæs og fara á flot, fyri síðani at gera eitt sindur av nútíðmans
heldur ikki øll, sum enn hava tikið støðu. Men hann sigur, at í næstu viku fæst at vita um tað verður egg ella ungi. Tað kemur ikki so øgiliga óvart á hann at tað tekur sína tíð at finna undirskriftir, tí
Samlaða lívfrøðiliga vavið á hesum fiskasløgum er sera stórt, og matarhugurin góður. Um so yngul og egg frá toski og hýsu bert eru hjáføði hjá makrelinum, kann nógv verða etið, tí nøgdin av møguligum átarum
i. Ikki sum í Reykjavík, har sum fólkið gjørdi bart uttan fyri altingið í dagar og nætur. Tveittu egg og máling og knústu rútar í parlamentinum. Sluppu tey inn, fóru tey inn og hertóku altingið. Køksbúnyttur
verðini at gera tað.” Kolumbus svaraði als ikki til teir, men hugsaði seg væl um síðan tók hann eitt egg frá einum bordiski og talaði til allar teirra. ”Hvør tykkara kann fáa hetta eggið, at standa upp eftir
einsamøll, og hon gongur ikki so nógv sum hinar. Tær fýra hava verið har longst, tvær eru komnar úr egginum her, og hinar 11 eru fluttar higar tíðliga í summar. Tær eru altíð saman í flokkinum, fýra, 11
hvussu heldur tað í pískaranum, hvussu skulu heilahálvurnar samarbeiða, tá barnið skal bróta eitt egg, ella hvussu venist fínmotorikkurin av at koyra deiggið í formar? Fyri tey við vanligum førleikum er
Joensen. Hann giftist í 1910 við Sáru, sum var ættað av Skælingi. Sára og Olaf búsettust Eysturi við Egg og fingu seks børn: Haldor Olafson, Arne (doyði ungur), Brynhild, Herborg, Solveig og Heini Svarthamar
framleiðslu av tí tá sera ókenda evninum plastikk. Hann gjørdi royndir við hønum at fáa tær til at verpa egg við tveimum reyðum. Hann tók einaferð patent uppá eitt “ævigt gonguverk”. Hann tosaði eisni nógv um
pensioneraður og fegnist um, at tann politikkur, sum eg kom fram við, verður førdur í dag í odd og egg. So kann tað vera líka mikið, hvør fær heiðurin, bara vit flyta okkum á rættari leið, og tað er júst
