hjá Landsverki eru 4 tunlar í Kalsoynni. - Teir vóru hepnir og fingu eisini ein hálvan tunnil til seyð og eina ferjulegu. - Fingu vit bara EIN tunnil úr bygdini og Yvir í Havn, so var framtíðin hjá Svínoy

Kartni Winher brúkti ein stóran part av síni frítíð uppi á trøðni undir Svartafossi. Har hann hevði seyð og gæs. - Tað var hugnaligt, eg slerdi, Dagmar hongdi grasið upp á turkilað, oog dreingirnir hjálptu

ofta verið karmurin um ment­anartiltøk av ymsum slag. Sum so mangur annar bygdarmaður hevur Høgni seyð sum ítriv, og tað er náttúr­ligt, tí hann kemur úr tí man kann kalla bóndahúsi. Og nú synirnir báðir

ið eru tvíburðar og Annu og Mary, somuleiðis tvíburðar. Síni bestu ár passaði hon handilin, kúgv og seyð. Í bønum syrgdi hon fyri, at hoyggið kom til høldar, og burtur í torvi sóu vit hana mangan fara so

veiðu­mað­ur í orðsins sanna týdningi. Dámdi sera væl at skjóta harur og fugl og fjasaðist eis­ini við seyð, og tað gekk nógv uppá at fáa góða vekt á seyðunum. Meinhardt var sera góður við konuna Miu, og dugdu

eigur jørð og fær harvið seyð, og tað er nakað, sum Beinta hevur áhuga fyri. - Eg slapp at vera við til at fletta í fjør, og tað dámar mær stak væl. Eg slapp at skjóta onkran seyð eisini, og tað var stuttligt [...] at hjálpt teimum at flett, so tað ætli eg mær. Tað kundi verið stuttligt at sæð, hvussu tey fletta seyð í Australia, sigur Beinta Beinisdóttir. Og at tað býr ein veiðimaður í henni gav at býta, tá hon

Uttan á Skarið. Tá abbi eldist, bað hann pápa røkta. Hann hevði gott skil fyri seyði, og kendi væl seyð, Telefonstøðin var inni hjá okkum, og tað var mamma sum tók sær av henni og gekk út til húsini við

barnavinur, var góður við tey øll og tosaði nógv um tey. Hevði tey ofta úti á trøðni, har hann hevði seyð og gæs. Náttúruna dámdi honum væl. Sat mangan og eygleiddi og teknaði. Síðani fór hann heim at telgja

sjeytiárinum. Umframt at hava koyrt lastbil og arbeitt á Suðurfisk í fleiri ár. So hevur pápi havt seyð og seyðahald í Hovi. Hetta var eitt stórt íkast til okkum øll gjøgnum árini, tí tað vóru nógvir munnar

Annemor Sundbø, stuðul frá norska statinum at koma til Føroya at kanna gamla føroyska siðvenju um seyð og at handfara ull. Nicolina sigur, at tá fór hon rættiliga at hugsa um, at hóast ullin ikki var so [...] Finlandi, Íslandi, Hetlandi, Orknoyggjum, Danmark og í USA, haðani hon hevur fingið upplýsingar um seyð, ull og alt í hesum sambandi. Og hesi seinastu níggju árini hevur hon so brúkt upp á at skriva hesa