tíansheldur í fjøruni. Róð verður út á alnótini afturvið poppkorni og amerikanska sukurvatninum Coca-Cola. Í okkara óvitaárum var fjøran og í serdeilisheit keiin slaraffenlandið, har vit spældu, og um 11-12

til ein klubba. Hesir linedansarar framførdu dúgliga framman fyri pallin. Vit keyptu eina øl ella cola fyri at køla okkum av í hitanun. Karl Sofus royndi at fáa myndir av hesum ymisku íkløddu fólkunum

King Jr. og konu hansara. Leggjast kann aftrat, at í Atlanta City fóru vit eisini til World of Coca Cola. Her fekk man betri innlit um merkið, sum er í flestu støðum í heiminum. Ávegis til Graceland steðgaðu

Amerikanskir filmir og sjónvarpsseriur koma út í hvønn krók, eisini í Føroyum, meðan fólkið drekkur cola og etur burg-arar afturvið. Summi trupulleikar kunnu ikki loysast lokalt ella nationalt. Eitt nú

at vit skuldu koma við og fáa ein kopp av sitrónte, og vit vildu sjálvandi fegin. At vit so fingu cola ístaðin, gjørdi minni. Vit mettu ?íbúðina³ at vera uml. 20-25 kvm. Har vóru ein dupultsong og ein

Gunnlaugsson. Komin inn um, tekur Hrafn sjálvur ímóti. Hann tekur frakkan hjá mær, og býður okkum romm og cola. Eg eri ovfarin av húsunum. Í stovuni er ein stór barr, eitt klaver, ein grúgva og tveir glasútbygningar

luttaka á. Seinni um kvøldið hitti eg hann aftur í barrini á Steigenberger Hotel. Hann drakk sukurfitt Cola, meðan eg roykti eina tjúkka kubanska Cohiba sigar, sum Samskip bjóðaði. Tað er sigarmerkið Castro

Modellívið er glamourøst, við limosinum og sjampagnu, meðan lívið sum lesandi er fátæksligt við bønum og cola. Hon sigur, at síðstu tvey árini av skúlanum vóru rættiliga strævin, tí bæði skúlin og modellyrki

gevur hann mær ein peningaseðil aftur. Eg takki á røttum thailendskum. Seinni gevur hann mær eina Coca Cola. Hetta er ikki vanligur skikkur. Eg fái at vita frá konu mínari, at eg eri sera heppin at fáa henda