Maðurin, sum var hálvnakin og fullur, varð funnin tætt við markið millum tey bæði londini, har hann gekk og válaði. Hann greiddi frá, at hann var dottin út í eina á. Har var hann so heppin at fáa fatur á

bólkinum, var kvikur at vísa til Lars Emil Johansen, tá nevnt varð, at vit vildu vita, hvussu tað gekk við arbeiðinum hjá Stoltenberg. Av skrivstovuni hjá Lars Emil Johansen varð sagt, at hann var upptikin

grannskoðaravirkinum Carl Vilhelm Weihe, har Anfinn Kallsberg, sum tá var vorðin landsstýrismaður, gekk undir treytirnar. So var málið úr verðini. Til tað at enda steðgaði fullveldissamgonguni fríggjadagin

málið var umleið klokkan 1:30, tá løgreglan fekk boð frá einum dansistað, at ein stórur prúður maður gekk runt og legði á fólk. Løgreglan fór á staðið og handtók mannin, sum er skuldsettur fyri harðligan [...] Eisini hann fær ta størru bótina fyri brot á skilhaldsreglurnar. Eftir at dansistøðini lótu aftur gekk tað nakað vilt fyri seg í býnum, fólk eru við at fara til hendurs. Løgreglan roynir at skilja fólk

var opin aftur. Bæði ung og gomul hugdu við áhuga at maskinum, tólum, myndum og bygningum og prátið gekk dúgliga. Serliga var tað nemandi at síggja og hoyra tey greiða frá, ið mintust aftur á gamlar dagar

u hugsanina. Framferðarhátturin hjá amerikonsku fundamentalistunum bleiv meiri hóvligur sum tíðin gekk, men teirra bíbliufatan og lærusetningar eru ikki broyttir. Upprunaligi týdningurin av orðinum fu

góðkenning av millumlandasáttmála frá fjóðra apríl 1997 um mannarættindi og lívlæknafrøði. Viðgerðin gekk skjótt fyri seg, og varð málið beint í uttanlandsnevndina. Næsta málið á dagsskránni var fyrsta viðgerð

kavanum. Hjúnini vórðu verandi í bili sínum, men tá ið dagarnir gingu og maturin, tey høvdu við sær, gekk undan, fóru tey úr bilinum og til gongu. Sambært AP-tíðindastovuni vóru tey bert í buksum og tunnum

annar ringir og sigur: “Tú, her gongur ein hundur, hann sær ikki út til at vita, hvat hann skal, hann gekk eisini her ímorgun.” “Hav hann hjá tær, fólk leita eftir honum, tey eru á veg.” Seinasta sólskinssøgan [...] oljubilarnir fylla tangan. Til alla lukku møtti hon tveimum fittum monnum, ið undraðust á, hví her gekk ein hundur einsamallur og mól. Teir vistu, hvar teir skuldu ringja, nevniliga Djóraverndarfelagið

funnin, og Paul Farrell var ein av teimum, sum var við til at finna forvitnisligu leivdirnar. - Eg gekk fram við strondini og sparkaði steinar. Knappliga sá eg okkurt, sum líktist beini, og eg eri rættiliga