døgum. Kilian varð seinni skírdur halgimenni, og eftirmaður hansara sum biskupur í Würtenburg læt likam hansara leggja í halgiskrín 8. juli 752. Í Norðurlondum fekk hann navnið Ketil, ið eisini hevur verið

eitt sindur ørkymlaður. Áttu læknarnir ikki at verið fyrimynd fyri okkum, sum hava misrøkt okkara likam soleiðis, at vit eru endað á hospitali. Og nú kemur nakað, sum eg faktisk slett ikki tori at skriva

teirra dagliga lívi. So løgið tað kann ljóða, er svarið helst ja. Skaldini megna ikki at gera eitt likam frískt, men tey kunnu vera við til at lætta um sorg ella neyð, og í onkrum føri kunnu tey grøða eina

hevur fingið misjavna móttøku á tingi, er hetta eitt sera gott uppskot. Tað eru nú mong ár síðan, at likamlig revsing í skúlanum varð forboðin. Lærarar hava ikki loyvi at sláa børn og tilkomin fólk hava ikki

»evangeliið um náði og dýrd Guds«. Hitt seinna eykaskeiðið snýr seg um tíðina, tá ið samkoma Guds, likam Kristusar, verður rykt burtur og hvørt samkoma Guds skal fara gjøgnum ta stóru trongdina ella ikki

minniliga og annarleiðs Norrøna-ferð millum Føroyar og Ísland, har borðreitt varð bæði til sálar og likams. Samskiparnir vilja fegin sláa fast, at ferðin er ikki ætlað ávísum aldursbólkum ella ávísum trúarbólki

profetinum. Hann fór sjey ferðir undir í Jordan, og tá ið hann kom uppaftur sjeyndu ferðina, var likam hansara sum á smábarni. Hetta lærir okkum nógv. Fyrst hvat ein lítil vitnisburur, enntá av einum smábarni

skriftini millum hesi og restina av fjøldini. Hesi eru Guds børn. Paulus lærir, at vit eru Kristi likam, samkoma Guds, brúður Kristusar osf. Í dag er hetta so fløkjasligt, mong gudsbørn hava sett merkiseðlar

bókstaviliga. Á hillunum eru føroyskar og danskar bøkur. Og bøkur eru sum kunnugt krydd og krás fyri likam og sál. Men eisini undirheitið krydd og krás kann tak­ast bókstaviliga. Á sølu­hill­unum standa nevniliga

við teimum stóru fyrireik­ing­unum ella teirri nógvu útgerðini, fyri at ein kann fáa eitt sindur av likam­lig­ari venjing. Einar van­ligar trapp­ur eru væl egnaðar. Trappu­venj­ing gevur úrslit, men tað er