burtur og aftur uppliva havið og lívið umborð á einum nýmótans skipi. Løgið er at hugsa sær, at pápi okkara nú er heili sjeyti ár. Fyri okkum er hann enn hin sami maðurin, ið vit kenna frá barni av. Kanska
gera neyðugar politiskar broytingar, so vit kunnu og leggja tey fram aftur í felag. Tað skylda vit okkara uppvaksandi og komandi ættarliðum.
takksom fyri, at abbi endiliga fekk frið, nú var hann vorðin so sjúkur, og at vit hava havt hann í okkara lívi øll hesi árini. Hervið lýsi eg frið yvir minni abba mínum, og takki fyri alt, hann hevur verið
vegur ikki er. Fleiri møguleikar eru. Nógv høvdu ikki takkað nei til eina bratta trøð, tí fyri mong okkara er tað at ganga burtur úr bygdum øki at hyggja til seyðin týðandi partur av stuttleikanum. Men til
hetta at hava Jesus sum fyrimynd? Hvat hesi fólk halda seg vinna, við at skelda ein ávísan bólk av okkara landsmonnum og –kvinnum út í bløðunum, listi meg at frætt. Tann, sum ikki er føddur av nýggjum, skilir
taka fiskin livandi. Ikki vælegnaðar - Tær rúsur, sum vit kenna, hava tó ikki riggað serliga væl til okkara fiskasløg og hava tí verið lítið brúktar hjá okkum. Royndir eru gjørdar í 2005 og halda fram í 2006
øllum tí gloymda, og minnir okkum á okkurt, sum nívir. Men í dag heiðra vit Bókasøvnini, sum vóru tey okkara annað heim, fróðskaparrúm og veðurglas. Martin Næs týddi Yrkingin varð skrivað í sambandi við 100-ára
Losjuni, sum sluppu at umboða Kyndil. Liðini byrjaðu at spæla í táverandi meðaldeildini, sum svarar til okkara 2. deild, men longu fyrsta árið flutti besta mansliðið hjá Kyndli upp í bestu deildini. Menninir
ein sambandsmaður kann ikki fara út, um ein javnaðarmaður kemur inn, tí eg fari ikki at minka um okkara tingbólk. Hava greiða avtalu Tá tit so skriva í tíðindaskrivinum, at tú tekur við sum landsstýrismaður
verða goldnar til tíðina, verða ikki goldnar við vilja, vísir áðurnevnda kanning - So vit mæla kundum okkara at halda seg til sonevndu 2-2-2-skipanina. Fyrsta tveytalið stendur fyri at senda áminning innan
