ráðharranum Rikke Hvilvhøj, ber millum annað í sær, at útlendingar, ið koma til Danmarkar at virka sum prestar, skulu ígjøgnum eina serliga roynd í donskum máli og donskum samfelagsviðurskiftum. Hetta hildu tríggir

áramálsettur. Meiningarnar eru ymiskar um tað. Í tí sambandi kundi ein sum kirkjufólk hugsa sær, at prestar vóru áramálsettir, møguliga í eitt fimm ára skeið, fyri síðani at lýst starvið leyst aftur. Kirkjufólkið

politikararnir í Fólkatinginum at taka frá teimum, sigur danska útvarpið. Tað hendir av og á, at prestar nokta at doypa. Eitt nú kom ein hindu til prest og bað um at verða doyptur proforma, tí tað skuldi

demokratii so líkt. Og nú, í seinastu løtu, kemur í ljósmála, at biskuppur, dómpróstur og óivað fleiri prestar als ikki kunnu mæla til, at eitt so stórt og fyri flest øll kirkjufólk álvarsligt mál verður framt [...] fólkakirkju av álvara tekur seg upp, er ikki hugaligt at ímynda sær. Um biskuppur, dómpróstur og prestar fara at takka farvæl, hava okkara politikarar framt eina gerð,sum ikki kann bøtast um, og syngið

Útvarpið, at um bispur var áramálssetur, kundi kirkjan valt bisp fimta hvørt ár, um kirkjufólk og prestar ynsktu tað. Tað eru prestarnir og kirkjuráðslimirnir, sum velja bisp.

fyri. Eia stuðlaði Niels Juel sera væl, og var tað sum oftast hon, íð tók móti boðunum, tá ið vit prestar ringdu um eina kirkjuliga tænastu sum stóð fyri durðum. Tað var so gott at tosað við teg Eia sunnudagin

a eru vit kristin”, sum bera størstan alsk til tey trúgvandi. At so er, er tí at millum tey eru prestar og munkar, sum ikki eru hug­móðigir.” Kaba og bønar­rætningur til Mekka Fyrstu tíðina í Medina skuldi

loyvisbræv (kollats) at virka sum prestar, og eingin kann gerast prestur í fólkakirkjuni uttan loyvisbræv frá biskupi. Hann skal eisini síggja til, at próstar og prestar í tænastu síni halda seg til trúarjáttan

hjá Felagnum fyri Kirkjuráðslimir. Nógv fólk vóru møtt til fundin og harímillum vóru eisini fleiri prestar. Millum annað var Jógvan á Lakjuni, ráðharri í kirkjumálinum, á fundinum og segði nøkur orð. Fólk

um. Men hvussu vendir man um? Hetta spekuleraðu vit ótta­full um um kvøldarnar. Eg hoyrdi tveir prestar, tann van­li­ga gangandi í mis­si­óns­kjall­ar­an­um og so hin á høvd­inum uppi í tí blanka hví­ta