táverðandi bóndan í Kirkjubø. Men ongum nýtist at óttast fyri, at alt hetta, ið ein skal læra og sodna, ger bókina keðiliga. Tað ger tað als ikki. Her hendir okkurt alla tíðina. Fólk verða dripin í annars

var myrkt inni í Líð, nei ikki var tað betri. Jú tað er saknur í nú ein stund er fráliðin og tað er sodna eitt sindur. Stórstur er saknurin hjá tær Erikka og børn og abbabørnini, sum hann var so ógvuliga

vera, at eisini tit hava ein tílíkan kapasitet.” Og meðan hon, sum hetta viðtal skrivar, roynir at sodna ta óvæntaðu, men áhugaverdu viðmerkingina um Mikines, støkkir ein føroyskur listamaður inn á gólvið

børn fyrr ella seinni. Eg veit, at hetta síðsta petti av greinini var beiskt at lesa og er ilt at sodna, men nøkur evni eru bara soleiðis, um tað skal tosast reiðiligt og við skili um tað. Hetta er, hóast

kallar tað sjálvur fyri ein “jóturdýrs-estetikk”, sum ger tað neyðugt hjá áskoðaranum at melta og sodna listaverkið, áðrenn hann kann gera sær vónir um at skilja nakað. Kanska eru vit her í grundini ikki

ótrúligt, at í fyrstu syftu fangaði eg tað als ikki. Eg sat bara og gapaði, meðan eg mátti fáa orðini at sodna. At løtan, vit hava bíðað eftir í trý og eitt hálvt ár, nú møguliga skuldi vera upprunnin, var ikki

tú meg ikki at úttala meg um. Tí málið kann gerast keðiligari, um orð verða søgd. Vit lata málið sodna á røttum stað, og vóna at ikki meiri ballada enn neyðugt verður, sigur Poul Klementsen. - Vit mugu

Tað er tíðum frustrerandi, men tað er samstundis ein intellektuell avbjóðing, tí upplivingin skal sodna, búnast og fáa skap í hugaheiminum hjá áskoðarunum rúma tíð eftir, at leikurin er liðugur. Søgan rúmar

Vel tí fyrst og fremst tey ”grovu” kolhydratini við nógvum tægrum (fibur), íð hava longri tíð um at sodna. Tey fylla og metta væl (t.d. fullkornsvørur, grønmeti og frukt). Feitt Tá íð tú skalt lætna er tað

víttgangandi, at tað er neyðugt, at tað fær tíð at búnast og at bý- og bygdaráðslimirnir fáa betri tíð at sodna tankan.