fígging av nevnda málsøki. Hetta – skerd fígging – er tann veruligi trupulleikin. Har finna vit óivað ”ondets rod.” Tað er illa hugsandi, at yvirlæknar og aðrir sjúkrarøktarar á okkara sjúkrahúsum fara at kunna

er gull, tann triði ein tárakelda so full tó spinnur hon tráðin rættan tí hann ið gav okkum lív og ond heldur í spunalag heldur um hond, so hansara leið vit finna. Tað kann av sonnum sigast, at tann síðsti

det pludselig alvor og så sker det ? man ikke troede ku? ske man prøver først at lade som om, at det onde ikke findes og spejler mod et håb ? som man kan klynge sig til. Det er så let ? at sige: Bare kom

tað neyðugt at avlýsa tað, verður tað gjørt, leggur hon afturat. Hon sigur, at í løtuni standa 19 ond í Evropa á reyða lista háuttanríkisráðnum í Danmark, har har eru eisini lond, Atlantsflog hevur flogið

Tú hevði givið upp ond, tá ið eg sá teg. Tú lá har so friðsælur eftir langa sjúkralegu, og sárini vóru svunnin. Elisabeth segði: »Babba hevur fingið hendur sínar aftur.« Hon sá hendur tínar Torkil. Tað

fimm brøðir og tríggjar systrar. Langa lívsstarv hennara var at tæna øðrum. Hon var ein tænarins ond í orðsins sanna týdningi. Tá hon ikki fekk sína egnu familju, valdi hon í staðin at ríka onnur við

ikki var frammi. Onkur helt fyri, at hetta var sum at vera inni í einum køki, tí tað rørdist ikki ein ond og lýtt var í veðrinum. Vaksin og børn, ung sum gomul. Øll høvdu leitað sær út til hesa hugnaløtuna

vær min ven Gud hør min bøn Og det for Jesus skyld Eg befalli meg í Jesu hond Lív og likam, sjel og ond Í hesi nátt Ævigt og altíð Amen Við hesum vilja vit lýsa frið yvir ommu og langommu okkara. Vegna ommu-

onnur skulu ansa teimum”, “Børn skulu vera sum minst á stovni” og “Dagstovnurin er eitt nødvendigt onde ” - m.a. soleiðis koyrir retorikkurin. Ei undur í at foreldur kenna seg illa og vilja leita sær aðrar

islandske sagaer – Njals Saga, eksempelvis, hvor de gode dør og de onde ler…”. Som en af de implicerede i kunststriden – vistnok på de ondes side, finder jeg det uhyre vigtigt at indskyde, at der ikke har [...] sammenligne med den man finder i visse islandske sagaer. Njals Saga, eksempelvis, hvor de gode dør og de onde ler…". – Jeg har fremdeles meget svært ved at se morskaben og synes ikke, at kunststriden overhovedet