Sosialinum, hevur gjørt ov stóran skaða á trúvirðið hjá føroyskum journalistum. Haraftrat er vónin, at lesarin ikki hevur mist álitið á føroyskan journalistik og tann óhefta tíðindaflutningin, sum flest allir

Naknar yrkingar - Tankin við hesum savninum er netupp at lata yrkingarnar standa púra naknar, so lesarin sjálvur kann spæla víðari við tær uttan at nakað annað órógvar, sigur yrkjarin og samanber við eitt

heild, djúpum skipanum og essensi. Tóroddur Poulsen hevur øll hesi postmodernaðu eykenni í senn. Lesarin veit ongantíð, hvat hann sigur næst, hann er lokalur (Havnin) og dyrkar ironi, pastiche og formin

beinleiðis villleiðandi, um eksistenisialismu á s. 15. Tað er eitt leitorð í innihaldsyvirlitium, og lesarin væntar tí eina frágreiðing, so hann kann fáa hylling á hesum hugtaki. Hornasteinurin í eksistensialismu

Føroyum er ikki mætari. Her ber ikki altíð til at doypa børn vanlig donsk familjunøvn, sigur hesin lesarin. Til tess sigur Anfinnur Johansen, formaður í føroysku navnanevndini, at um so er, er tað púra skeivt

royna at hóra undan einum tí ringasta vetrinum nakrantíð, so kann tað viðmælast. Í næsta parti kemur lesarin at frætta ymiskt um høvuðsstaðin, Montevideo, sum var staðið vit koyrdu út frá, tá vit gjørdu okkara

serligur dentur lagdur á sonevndu populervísindaliga partin, og komandi átta leygardagarnar fær lesarin her í blaðnum møguleika at staðfesta, í hvønn mun frálæran hevur eydnast. Átta av teimum uppgávum

eru við í savninum, og um samsvar er millum hesa allýsing av vísindaskaldskapi og tað, sum vanligi lesarin higartil hevur fatað sum vísindasøgur ella science fiction. So hóast einki beinleiðis verður sagt [...] Hetta er ein bókmentasøgulig yvirlitsgrein, sum er sera upplýsandi - myndprýdd er hon eisini - og lesarin fær nógv nýtt og áhugavert at vita. Eyðsæð er eisini, at hon er skrivað av einum høvundi, ið tykist

Kúgan. Tað harðrenda, sum t.d. morð, er eitt afturvendandi fyribrigdi í hansara søgum - ofta stendur lesarin spyrjandi yvirfyri meiningsloysinum, ið setir dám á søgugongdina. Í The Modern Arabic Short Story

bølmennum hava hug at koma fram í mína hugmynd. Eg endurgevi her orðarætt tað, sum eg legið út. Lesarin kann so sjálvur avgera, um vit liva í einum fríum landi, har vit hava loyvi til at úttala okkum við [...] og stórar lummar. Gott nýggjár øll somul. _____________________________________________________ Lesarin kann út frá hesum taka støðu til, um vit hava talufrælsi á Vágaportalinum. Í mínum hugaheimi er