tíni aftur, bleiv ljósið burtur í mínum lívi, Tá røddin tín tagnaði,tá lærdi eg hvat pína er, Tá hendur tínar blivu kaldar, tá frysti mítt hjarta. Mítt hjarta er fylt við sorg, Og ikki kann eg fata, at [...] vil eg planta eina blómu, Hon skal vaksa í hitanum av mínum kærleika til tín. Og um eina stund, tá hendur okkara aftur røkka hvønn annan, Tá vil tú leiða meg, til tað landið, har tú bíðar eftir mær. Mamman

7.des frá kl 12.00 til kl 18.00 Týsdagin 8.des frá kl 12.00 til kl 18.00 Mint verður á at spritta hendur og halda frástøðu inni í Smiðjuni.

óheppið, tí tað setir keypararnar í eina ógvuliga sterka støðu. - Teir kunnu í roynd og veru bara sita hendur í favn og bíða til prísurin er blivin passaliga lágur til at teir vilja keypa hann. - Fer eitt møguligt

verður, at hetta er peningur hjá russum, sum liggur "frystur" í ES-londum, men sum russar nú ikki fáa hendur á. Hald er lagt á hesar pengar eftir russisku innrásina í grannalandið Ukraina, og hetta er ein partur

fólkaskúlin er eitt nóg gott menningarreiður hjá føroyskum ungdómum, um kirkjan skal á føroyskar hendur og um tú ert nærri Várharra í Kelduni í Skálafirði, í Nebo á Toftum, hjá Lívsins Orði í Heiðunum

var eingin endi á blíðskapinum, allastaðni har vit komu. Hetta gjørdi tað so nógv lættari at fáa hendur á júst teimum avtalum, sum vit høvdu sett okkum fyri frammanundan, Sigur Hilmar Danielsen víðari

rnar hjá teimum trimum børnunum ... tann gylta kórsgrindin stóð opin ... presturin hevjaði sínar hendur móti himli, og vit løgdu okkum fram á grúgvu fyltir við einum fagnaði sum ikki var av hesum heimi

gudstænastuskipan og ritualum fólkakirkjunnar.Kirkjuliga lóggávan letur í ein vissan mun biskupinum upp í hendur at taka avgerðir í ávísum málum. Tað er litið biskupinum til at skipa alla prestatænastuna í stiftinum

neyðugt, at kommunalu eindirnar gerast størri og sterkari. Og løgregla og rættarskipan skal á føroyskar hendur saman við útlendingamálum. Men tað, sum kanska er mest merkisvert, er boðskapurin í stevnuskrá floksins

tað sjálvi. Her kemur sanna virðið í heitu hondunum til sjóndar, tí tær eru nógv meira enn heitar hendur. Tær er úrslitið og amboðið, sum flytir eina stuðlandi og hjálpandi menniskjaáskoðan út í veruleikan