so umfatandi, men PauliEinarsson hevði onki havt ímóti at verðið boðsendur at komið til Spania. ?Okkara fólk hevur verið á fleiri skeiðum. Men at royna tað í verkið er nakað heilt annað og tað hevði givið
hóast hon tykist sita rímilig føst. Og ikki fæst hon forskrekt so heldur, at hon kemur um mark til okkara. Fer heldur hinvegin, sum vera man. Annars er einki at síggja niðan gjøgnum undirhagan til vit koma
ið bæði skipini koma og fara. ?Løgreglan hevur ikki dult, at vit stúra fyri gongdini. Tað er ikki okkara borð at mæla býráðnum til, hvat tað skal gera ella ikki, men eg havi nevnt fyri teimum, at eg skilji
tað gav henni eina stóra ábyrgd, men at hon kortini altíð varð væl stuðlað av sínum foreldrum. ? Í okkara heimi var upplestur vanligur, og pápi las upp av Bjørn Stjerne Bjørnson og Dostojevskij, sigur hon
av lóggávuvaldi og dómsvaldi, sum er í andsøgn við høvuðsreglurnar um valdsbýtið í stýrisskipan okkara, og sum átti at verið tikin upp gjøgnum eina nærri tulking av § 39 í stýrisskipanarlógini. At la
av lóggávuvaldi og dómsvaldi, sum er í andsøgn við høvuðsreglurnar um valdsbýtið í stýrisskipan okkara, og sum átti at verið tikin upp gjøgnum eina nærri tulking av § 39 í stýrisskipanarlógini. At la
Jan Christiansen sigur vera veldiga flott, sum hann málber seg. Borgarstjórin í Havn heldur, at í okkara samtíð hevur trivnaður nógv at siga, ja, kanska meira enn nakrantíð fyri ein bý. Í blaðnum í gjár
ikki úr Eystursjónum Tí vit skulu jú sjálvi velja. Brúkarin hevur maktina, verður sagt. Um nóg nógv okkara krevja og keypa eiturleysar vørur, so hvørva tær við eitri í. Men veruleikin er, at vit hava hvørki
í eini viðmerking til málið tann 16. apríl: "Alt, sum fór fram í tí málinum, var júst sum avtalað okkara millum." Fyrst brýtur blaðmaður tygara altso eina klokkuklára avtalu. Og síðani trínur hann alment
gamli hevur meira at geva, enn hann sjálvur kanska heldur. Hann hevur í grundini ein fittan part av okkara mentan við sær, har hann fer strevandi um teigarnar við gomlu trillibøruni. Hann hevur gjørt hana
