fotograferað og sent fjølmiðlunum til kunningar? Annars hevur umboð fyri brennistøðina alment kært sína neyð yvir lýsingarbløðini, sum óupppakkað fara í hvítu posarnar, tí tað gevur teimum stórar trupulleikar

Alt byrjar í 2005, og vit skriva í dag 2008. Seks starvsfólk kæra sína neyð til nærverkið, tí leiðarin er ikki til at samstarva við. Næst hesum kemur eitt harðskapsmál, og aftur um sama leiðara, har eitt [...] hugsi eg serliga um tíðarlongdina og handfaringina av málinum. Tá ið heili seks starvsfólk kæra sína neyð á hendan hátt, so skal tað takast í ramasta álvara, men her er mín fatan frá nærverkinum, at soleiðis [...] og er hann enn har. Nú kann ein so undrast yvir, um hansara núverandi samstarvsfelagar lýða somu neyð, sum 6 tey fyrstu gjørdu. Tað, ið fekk meg at festa alt hettar á blað, kemst av sendingini sum Dagur

og 1 tíma aðrar dagar. Eg havi tosað við NSR tænastuna, sum er undir Sernámdeplinum og kært okkara neyð, men har eru ikki fleiri tímar at geva av, siga tey. Eiðis skúli hevur veruliga gjørt, hvat tey kunnu

glaðir yvir, at so hoyrdu teir ikki tað skríggið. So tú kanst ætla, tað hevur verið ein forferdilig neyð, teir hava verið í. Tað var so leingi, góða, frá klokkan tíggju um kvøldið. Ikki komu teir til fólk

barni, og tá vigast skal á vektskálini, hvar man verður búsitandi, so velur man sjálvandi oftast av neyð at verða verandi í Danmark. Tey støku við børnum, sum stríðast fyri at vera verandi í Føroyum verða

saman, hevur bara elvt til kúan, neyð og vesaladóm. Men hóast søgunar læru síggja vit kortini framvegis, at stórur partur av heimsins íbúgvum liva í áhaldandi ótta og neyð orsaka av beiskum átrúnaðarligum

tingsins røðarapalli í morgun hava trý tingfólk, Rigmor Dam, Rósa Samuelsen og Eivin Jacobsen, kært sína neyð um viðurskiftini í varðhaldinum í Mjørkadali. - Vit vóru kedd og skelkaði av umstøðunum, teir høvdu

Samferðsla Tórshavnar Kommuna er rættiliga við at koma í neyð. Um tvey ár fer nýggj Norrøna at sigla og um trý ár er eisini ein nýggj suðuroyarferja bygd. Hesi bæði skipini eru munandi størri enn Norrøna

er Ísrael á lívi dagin í dag. Sum lækni, so var høvuðsuppgávan hjá Essa at hjálpa fólki, sum vóru í neyð av sjúku ella skaða, og her skaraði Essa fram úr. Kanska var tað hesi íbornu evni og ynski, at hjálpa

og hansara líkar her á landi áttu eftir mínum tykki at verið spurdir, um teir kenna ábyrgd av neyð, køvdari lívsgleði og í ringasta føri lívláti, elvt av koronuátøkum. Har er einki skil á hjá