sum lyftir okkum upp um okkara egnu dagligu trupulleikar og avbjóðingar, sum kunnu vera so mong og tung. At skapa íblástur og gleði fyri onnur. At savna søgu og byggja upp møguleikar fyri komandi ættarlið
aftur og fram, og hóast hetta er nakað, sjómenn eru vanir við, havi eg viðhvørt kent tað nokk so tungt. Og sjálvt um eg saktans kundi blivið við at gjørt tað, so vildi eg heldur vera í Føroyum, tá eg nú
gingið væl allastaðni, sigur hann. – Hinvegin síggja vit, at Eitt nú byggivinnan, sum hevur havt tað tungt, kanska er við at fóta sær aftur, tí so nógv og vaksandi byggivirksemi er, samstundis sum stórar íløgur
gingið væl allastaðni, sigur hann. – Hinvegin síggja vit, at Eitt nú byggivinnan, sum hevur havt tað tungt, kanska er við at fóta sær aftur, tí so nógv og vaksandi byggivirksemi er, samstundis sum stórar
ferðslumynstur: Sum høvuðsstaður og nógv tann størsta búseting í landinum telur Tórshavn sjálvandi tungt í ferðsluhøpi, og landsins høvuðsferðslukervi peikar í stóran mun til og frá Havnini. Soleiðis er
helst hevði sett alt í bankan. Hann helt fram at lýsa og koyra í taskuna, sum nú var vorðin rættiliga tung. Hann kom eisini yvir til vindeygað og lýsti. Tá hann sá nálina, mutlaði hann fyri seg sjálvan, at
var ikki nógv annað at gera hjá mær enn at bíða. Hóast eg fekk hesi boðini, tók eg tað ikki serliga tungt, tí eg dugdi ikki ordiliga at síggja, hvussu eg nakrantíð kundi blíva soleiðis veruliga sjúkur. Næsta
verið »frískur« dagin fyri, var hetta sum at fáa ein ordiligan frammaná. Hetta vóru eini ógvuliga tung boð at fáa. – Av allari mótgongd, vit hava møtt á leiðini, hevur hetta verið tann størsta. Synnøve
eisini, at skipið var ovlastað. Hetta var ein keðiligur túrur. Skipið lá púra deytt í sjónum, so tungt var tað. Hetta var grønlendskt lambakjøt, sum skuldi heim til tann tá almenna Landshandilin. Tað var
Sigmund royndu at fáa kolasøluna at ganga, og tað var nakað av sølu. Men tað vísti seg at blíva so tungt, so vit fóru frá kolinum og fóru í staðin at selja sand. Vit seldu tó framvegis eitt sløð av koli