musikarum her í Føroyum, sum klára at skapa eitt ljóðbílæt, ið hoyrist aftur í einum so drúgvum tiltaki. Gaman í, vóru tað onkrir steðgir innímillumm, ið onkur gramdi seg um vóru ov drúgvir, men hinvegin var hetta

lonini á Regni. Tað er áhugavert at hoyra Jógvan lýsa barna- og ungdómsárini, og hvussu væl spæl og gaman varð vovið saman við arbeiði og øðrum uppgávum, sum skuldu røkjast í húsi, har tað vóru tríggjar merkur

hesum umfari tragikomedian um føroyska heilsuverkið. Um árið 2005 má sigast, at har fekk Føroya fólk gaman og álvara fyri hvørja sparda krónu. Við komandi spariætlan­um átti ríkiligt av pengum at verið til

eydnaðist tað!« Tað mundi vera fremsti tankin hjá vestmenningum, tá dysturin móti StÍF varð blástur av. Gaman í var talan um eitt skert StÍF-lið, sum serstakliga saknaði Alexandur Johansen. Men hóast hetta, so

sera høviskan hátt, hon smæddist heldur ikki við at siga nøkur orð í samkomum, bæði til, álvara og gaman. Tíðin fer so skjótt, og vit varnast næstan ikki, at tey sum vit hava kent alt lívið eru vorðin gomul

vorðin partur av okkara mentanararvi. Talan er eitt nú um tættirnar: Børnini skriva, børnini tekna, gaman, teknirøðir, skriva mær bræv, søgur ella ævintýr og úr Bíbliuni. Henda seinasta táttin kenna vit eldru

stuttari fjarstøðu pota í tóma málið. Og so var ikki stórt, sum NSÍ megnaði at gera restina av dystinum. Gaman í høvdu teir onkrar hissini royndir, men tað tóktist, sum hevði HB alla tíðina fult tamarhald á støðuni

borðinum og bonki á 3 síðum, hugtók meg altíð. Har ótu vit, har vóru hundraðtals søgur til álvara og gaman fortaldar, har las maður Signhild úr Bíbliuni sunnudagar og har sótu vit ungdómar og hunaðu okkum

meiri fátæk í anda. Vit fingu t. d. Feðgar á ferð og Bør Børsson inn á gólvið, og ektaðir (amatørar, gaman í) upplesarar sum Marius Johannesen, Einar Joensen, Benny Samuelsen o.a., ið lósu væl og virðiliga

skilja høvuðspersónin og trupulleikar hansara, og at sjálv søgugongdin gerst ov trek og kringlut. Gaman í, er tað dagbókin hjá einum sera ørkymlaðum og stórlætnum persóni, vit skulu eitast at lesa, men