við til Føroyar, greiðir hann frá. Símun Jákup og tulkurin fóru einar tveir túrar til lands, at koppseta Martu og ordna pass og onnur pappír, sum vóru neyðug. Drúgv ferð Ferðin heim til Føroyar gjørdist

útbroti av omikron. Tí royna vit at vinna okkum tíð til vit eru komin væl longri í arbeiðnum at koppseta fólk fyri triðju ferð, tí tað verjir væl ímóti, at tey, sum fáa omikron, verða illa sjúk. Endamálið

Men hon heldur eisini, at ein glotti í boðskapinum frá landsstýrinum er, at nú verður ætlanin at koppseta yngri fólk, framskundað, tí nú eru tað tey yngru, sum eru í størstum vanda fyri at bera smittuna

eina ferð og 69,9 prosent eru koppsett tvær ferðir, so hesi tølini eru rættuliga lík. Tey fóru at koppseta eitt sindur fyrr í Stóra Bretlandi, so har er tað kanska eitt sindur skjótari, at verjan av kop

myndugleikin, sum hevur ábyrgd av koppsetingarætlanini, hevði tikið undir við, at tað var skilagott at koppseta sendifólk. Avgjørt var tí at senda fyrispurningin. Heldur ikki í hesum umfari mettu vit, at avgerðin

fyri Krabbameinsfelagið, so tær kunnu fara út í samfelagið at kunna um týdningin av at lata seg koppseta móti lívmóðirhálskrabba. Sendingin ”Føroyar móti krabba” varð send beinleiðis í sjónvarpi og útvarpi

aftur í lívinum. Nakrar fyrireikingar hava tær tó verið noyddar sjálvar at gjørt, og tað var at koppseta seg. Tær hava vaksinerað seg móti gulum fepri, hepatitis A og B og difteritis, og tær taka esini

at troyttast. Talan kann eisini vera um at at fólk hava ta fatan, at nú eru vit komin so langt at koppseta fólk, at stríðið er av. Men Pál Weihe leggur dent á, at tað er ikki støðan, tí enn er tað bara helvtin

immunverjan er viknað, kann krímsjúka verða hættislig. Tí eiga fólk í hesum vandabókum at lata seg koppseta fyri krím á hvørjum heysti hjá lækna. Koppseting kann í flestu førum fyribyrgja krímsjúku, og har

sum gjørdist illa fyri, eftir at hann varð koppsettur, vísir á, at tað er sjálvboðið at lata seg koppseta. - Eg fekk tilboð um koppseting í samband við mítt arbeiði. Sum sjúkrarøktari velji eg at trúgva