av sjúkuni. Tú orkaði minni og minni. Men pápi tín bar teg. Og hendan myndin minti meg á, hvussu okkara Faðir ber okkum, tá vit eru veik. Tá vit ikki orka at ganga leiðina, tí hon er ov tung, tá ber Hann
hendi, føldist tað, sum eingin tíð var gingin. Eg hevði glett meg at hitta Karl Johan aftur, nú okkara studentaárgangur skal hittast aftur í juni til 50 ára jubileum, men so skuldi ikki vera. Góða Alma
galdandi marknaðarmekanismum. Á flogferðsluøkinum ræður eisini monopolstøða. Vit hava bert okkara egna tjóðarflogfelag, sum landsstýrið eigur størsta partin av. Privatiseringstilgongdin
Vit skula ikki taka støðu til, um kommunurnar um allar Føroyar eiga at verða lagdar saman. Fyri okkara viðkomandi í Tórshavnar kommunu er talan um at siga ja ella nei til at leggja saman við Vestmanna
um pensjónsaldurin (føddur í 1943). Men hann hevur ikki troðkað nakran ungan sangara av pallinum. Okkara pensjónsaldur er 67. Og vit fáa ongantíð politikarar, sum hava so frægt av ryggi og nossum, at tey
brakið. Segði annars nakar nineeleven? Heimatíðindi: álmanakkin er gjørdur í einari aðrari tíð enn okkara. Einari med alla farnari tíð. Hann er tí als ikki tíðarhóskandi longur og krevur broytingar. Jólaaftan
Jógvan í Skálum gjørdi drekan á Havnarbátin, hann bygdi í 1935. Tí hava vit enn drekan fremst á øllum okkara bátum. Tó ikki til at ræða teir, sum vit kappast ímóti, men sum eitt prýði. Havnar Róðrarfelag kom
arbeiðsloysi og skapa fólkavøkstur. Vit vita tó øll, at broytingar mugu til, um vit skulu megna at brynja okkara samfelag til framtíðina. Men ikki allar broytingarnar verða væl lýddar. Tung tøk eru tikin, og
var skilagott. Vit hava brúk fyri høgtíðunum. Hann, sum fann upp á frídagin, valdi at gerast ein av okkara á jólum. Tað var á páskum, at Hann veruliga gjørdist menniskja, tá Hann vísti, hvussu sorg, pínsla
fáa upp til 200 milliónir krónur meira, men tað gekk ikki. Tí er tað, at vit hava heitt á lesarar okkara um at koma við hugskotum, sum kunnu hjálpa – konstruktivum hugskotum, sum kunnu stuðla uppundir
