til Anskaffelse af Agn og dets Opbevarelse om Bord.” Henda orðing vísti seg at vera sera rúmsátt og varð ymiskt uppfatað. Summir reiðarar lótu hetta vera uppfylt við keyp av sild til agn og ísi at goyma hana [...] fyri ískassar, frystipannur, lóður, ja enntá fyri teir bátar, sum vóru nýttir til at skjóta ritu til agn. Fiskimenn vóru í slíkum førum illa nøgdir við avrokningina. Tað nyttaði ikki nógv hjá hvørjum eins­tøkum

og royndirnar vísa, at eitt tilboð um at koma at spæla golf í einum eksotiskum stað er eitt gott agn. Tað eru sera nógvar hand­ils­avtalur gjørdar á golf­vøll­um! Men illa gekst at fáa fatur í nøkr­um

so lítið til miðis. Vit róku fyri tað mesta, men líðarbröðurnir vistu fleiri mið, longumið eisini. Agn Agnið var mest gogga. Hana fiskaðu vit sjálvir fram við landi. Magnus bað ofta menninar, sum einki

munagóð inntriv, uttan at stórar leiðir verða stongdar tey árini, tá góðir árgangir eru á veg. Húkur og agn Endamálið við hesi verkætlan var at kanna í hvønn mun, størri húkur er førur fyri at solda tann smæsta

hann kann brúkast á Muntra, men ikki á Bakkafjørðinum. Nalvin er góður at hava við sær, dugur til agn, men tá ið tú ert heimsborgari, tá skal annar løgur til. Hans hevur í mong ár spælt við Fuglafjarðar

egndu. So varð farið og seglið á bátin. Komnir út í Miðhavið, varð seglið lagt. Vit settu 30 stykkir. Agn høvdu vit tikið við og settu 10 stykkir niðuraftur. Tí bleiv tíðin so long hjá okkum. Vit sóu ein bát

Her eru hvasshvoysa og knurrhani. Makrelur og høgguslokkur. Júst somu sløgini, vit vanliga nýta til agn í Føroyum. Stórar rækjur breiddar út á ein platt, sum klæddur er við onkrum grønum, sum líkist granngreinum

sum eg minnist, var kendi útróðrarmaðurin Jógvan við Stein. Ørindini vóru ofta at keypa agn. Vanliga fekst agn í Søldarfirði, men tað hendi, at hann mátti heilt út á Nes. Hesin langi túrur var gjørdur

smittaður av tuberklum. Fyrsta tekin um hetta var, at hann var farin í ritubátin at skjóta ritu til agn. Tá merkti hann, at okkurt brast. Hetta bleiv skiftivís verri og betri, men tá ið hann skuldi fara [...] vóru ringar. Tí var neyðugt at vera vera varin, tá ið sett varð. Tað var eisini trupult at fáa gott agn. Kalvin skuldu sendast til Dan­­markar feskur. Tí mátti hann sigla kalvan til Havnar, har Gynnu Jóannes

vistu, at minur vóru har. Ein góðan morgun fóru vit sum aðrir bátar á Hestbakkan. Vit høvdu tikið agn við, tí ætlingin var at fara vestur á Sandar. Ikki kann verða sagt, at vit skundaðu okkum at draga [...] vorðið er og spyrji, um tað slepst við Agnas Louise. Tað var einki ting í vegin, og eg fór so við Agnes Louise á sild við gørnum. Tað gekk eisini sera væl. Jammus á Skála var skipari. Har var sera gott