til dømis 'kærleiki', mást tú hava okkurt í tekstinum at heingja tað uppá. Hevur tú ikki tað, kann lesarin ikki brúka hugtakið til nakað. Hatta er ein vanlig fella, høvundar detta í, og eg havi ofta staðið

og doyði av fallinum. Klivin, har hann datt, varð seinni kallað Prestklivin. Komandi partur Sum lesarin sær, er Miðvikan frá hesum partinum av skorin niður í eina helvt. Í komandi parti verður millum annað

og doyði av fallinum. Klivin, har hann datt, varð seinni kallað Prestklivin. Komandi partur Sum lesarin sær, er Miðvikan frá hesum partinum av skorin niður í eina helvt. Í komandi parti verður millum annað

ikki upplivað nakað so stuttligt og livandi áður«, segði Magnus í skellilátri. Og svarið var, sum lesarin longu hevur kollgitt: bara ein ávísur Janus í sínum essi! At kalla hann eitt sólskinsbarn er nú kanska

Marius Johannessen o.s.fr. Tíðarandin kravdi eitt nýtt konsept. Óheftan tíðindaflutning, soleiðis at lesarin sjálvur kundi gera niðurstøðurnar útfrá skrivaða orðinum. Og løðarsteinurin hjá Sosialinum gjørdist

hinvegin, tann berandi bulurin og hini leikførini krydd. Um vit eisini her skulu nevna bólkar, so lesarin hevur eina hóming av ?stílinum? kunnu vit nevna Skunk Anansie og Portishead, bara fyri at nevna tveir

lesaranum til. Og so væl verður gátan loyst fet fyri fet, at lesarin er við allan vegin, og spenningurin verður ongantíð gloymdur, so lesarin er alla tíðina motiveraður at blaða á næstu síðu. Sjálvur var [...] undanfarnu bøkurinar um Hannis. Her er í stóran mun talan um eina ferð inn í lærubókaheimin, og lesarin má leiðast, tá greiða skal fáast á ordanum riddarum og Zeno brøðrum, sum hava vitjað í Føroyum fyri [...] friðaliga, og helst í mangar mátar bygdasliga Havnin, gerst karmur um morð og óloystar gátur, meðan lesarin er fylgisneyti, meðan Hannis og søgukøni vinmaður hansara, í huganum ferðast víða um heim og í tíð

viðmerkingum og spurningum – og ikki ”ein seinnapart”, so tí kundi Kári lært av. Sum tann gløggi lesarin tú ert, so hevur tú varnast og tulkar orðingina „á øðrum ári” soleiðis ”ið er meira enn eitt ár,

vónir um, at tað fer at eydnast at finna semju uttan at senda boð eftir semingsmonnuum Men tá ið lesarin úti á bygd í Føroyum, fær hetta blaðið upp í hendur, er tað kanska longu greitt, hvussu úrslitið

nakrantíð kunna siga nøkrum frá tí ræðuliga, sum hendi tá fyri fleiri árum síðani?« Afturlítandi fær lesarin so søguna. Pápin siglir úti og í næstan fimm ár hevur Høgni saman við mammuni búð í Århus, har hon [...] Lýsingarnar av tí kroysta Høgna eru frálíkar, hvussu hann ikki veit sær nakra leið úr trupulleikunum, og lesarin følir við honum, tá ið tilveran gerst hóttandi og oyðimarkarkend. Høvundurin veit greidliga, at eins [...] verða nevnd, men fáa stak sjáldan nakra dýpd. Tað sama ger seg galdandi í »Hvør vil eiga myrkrið«. Lesarin fær til dømis ongantíð at vita, hvørjum flokki Høgni gongur í, hvørki tá ið hann akkurát er afturkomin