ferðini, tá konan skuldi eiga. Fleiri ivamál Meira týdningarmikið er kanska, at fleiri ivamál er um okkara egnu leikarar. Tá vit hóskvøldið royndu at frætta, hvussu støðan var í hópinum, var framvegis stórur

í dag, so verður tann óttin helst ongantíð til annað enn eitt akademiskt kjak. Vit hava nú fingið okkara fyrsta undirsjóvartunnil í Føroyum. Men um vit beinleiðis hava kjakast akademiskt um vágaholið, skal

filmurin, vit her fara at umrøða, tikið sítt navn frá. Filmurin gongur fyri í suður statunum í USA á okkara døgum. Har valdar enn hópin av óndskapi og illvilja móti fólki við svørtum húðaliti. Hank er onnur

greitt, at foreldur ikki vóru ynskt í skúlanum, sannførdi okkum um, at her vóru hennara orð lóg. Fyri okkara sartu, yvirpedagogisku, norðurlendsku sálir, var hetta harður kostur, men vit tóku við boðunum, vit

siga tær. At tosa um sorgina hevur eisini onnur týðandi endamál. Við orðunum fáa vit eisini sagt okkara umhvørvi, at vit eru kedd, og tá vinir og kenningar síggja tað, fáa vit eisini ta umsorgan, sum vit

bestu, og tá ið teir eru á pallinum til stórar konsertir. ? Vit hava merkt, at fólk taka væl ímóti okkara tónleiki, tá ið vit eru úti og spæla. Kanska er tað við at henda eitt broyting á føroyska tónlei

onglendingar, fraklendingar og hollendarar er ikki nógv frægari, hóast hetta eru nærum grannalond okkara. Onkur hendinga fraklendingur heldur seg hava hoyrt navnið á landinum fyrr, men veit ikki hvar tað

Og eg haldi, at tá ið Løgtingið biðjur um eina serfrøðingakanning, eiga vit eisini at føla tað sum okkara skyldu at halda okkum til úrslitið. Vit kunnu ikki seta eina slíka kanning í verk uttan at vit f

irrationellum brúksmynstri hjá tí almenna, har forbrúkið fer upp við ársenda fyri at brúka játtaninar, tí okkara játtanarskipan ikki tekur hædd fyri, at verðin ikki steðgar upp 1. januar hvørt ár. Vit høvdu eitt

summar var ein stór róðrar- og mentanarstevna á Tvøroyri, har ið fólk komu ymsastaðni úr grannalondum okkara at vera við. Ásurin, sum hendan stevnan snaraði um, var tann føroyski báturin og tað, sum hugtók