eini aðrari konu, sum búði ein part av sínum lívi í Havn. Hon gekk eina tíð í skúla­flokki saman við okk­um. Hon æt Ingeborg Skade. Hon hevði donsk for­eldur. Pápi hennara var í mong ár full­trúi á Ríkis

ein vala maður fyri deyv og tunghoyrd í Ís­landi, ein drúgvur viðleikari, ið vit fingu frá frændum okk­ara í Føroyum, eitt menn­iskja, ið altíð var til reiðar, tá ið á stóð. Hann var frá fyrstan tíð av

sjálvandi at fegn­ast um, tí so eru vit líka­sum við. Tað er serliga orðið »rimp­i­lsi«, sum vit hefta okk­um við – og hví man læra­­­r­a­for­mað­ur­in tosa um rimpilsi í Menta­mál­a­ráðnum? Rimp­ilsi mer­k­ir

eina nýggja stjórnarskipan – so tað kann benda á, at vit fáa eina breiða semju um, hvussu vit lýsa okk­­um sjálvi sum land og tjóð, utt­an at tað skal kýt­ast at spurn­ing­i­num um stjórn­ar­við­ur­skift­ini

systr­ini. Annars fekk eg eisini eina systir mín við sama navnið í 1913. Tær vóru uppkallaðar eftir ommu okk­ara av Sandi, sum æt Anna Elisa­beth. Mamma bleiv eisini verandi í Suðuroy. Hon giftist 21 ára gomul

haga, tað fjálga heimið har vit búðleikaðust, so fjálgt og gott, har guðs­trúgv­in var ein partur av okk­ara uppaling, pápi var ein trú­fastur kirkjugangari, og hetta kom eisini at seta sín dám á sunnudagslívið

skínandi sól í hjørtunum á okkum í Peda­gogfelagnum. Við stórari virðing minn­ast vit Katrina Petersen, okk­ara fyrstu forkvinnu. ---- Vegna Føroya Pedagogfelag Maud Wang Hansen, forkvinna

vaska vit okkum um hend­ur­nar. – Vit vaska klæði, vit vaska bil, vit vaska fisk, – men vit vaska okk­um, og skal tað sigast neyvari, vaska vit okkum um eyguni, um hendurnar, um føt­ur­nar o.s.fr. Soleiðis

nakrar upplagdar møgu­leikar. Tá teir síðan økja um leiðsluna, tá verður mót­brekkan ov strævin hjá okk­um, heldur hann. Seinna umfarið var trett­an minuttir gamalt, tá heimaliðið økti um leiðsl­una. Arnbjørn [...] Pauli Samuelsen heldur, at teir høvdu fult tamarhald á støðuni eftir hetta. – Tá glapp loksins hjá okk­um. Teir vóru vandamiklir við sínum skjótálopum, men vit stevndu av álvara eftir sigr­inum, tá Arnbjørn

sam­kynd skulu kunna vígast í kirkj­um og samkomum, men at geva teimum somu rætt­indi, sum grannalond okk­ara langt síðani hava sett í gildi. Nú kenna vit hetta slagið av málum, sum fáa so nógva um­røðu í [...] um makrel og um markn­að­ar­atgongd, so nú er tíð upp á at fáa eitt etiskt rum­b­uls­mál framaftur. Okk­um nýtist ikki at fara so langt aftur at finna líknandi mál. Nakrar roynd­ir vórðu gjørdar fyri at [...] stungið for­mannin í ryggin eftir frá­boð­an­ina um at leggja Fólk­a­flokk­in á ís. Um vit ímynda okk­um, at meirilutin í Javn­að­ar­flok­k­i­num verður so – sam­bært Gerhard Lognberg – »ókristiligur«