sjálvi til fulnar - so vit sum búgva í hesum landi, og ongin annar, skulu ráða fyri, hvussu vit skipa okkara samfelag.. Men vit ásanna, at vit hava ídag ikki allar tær búskaparligu og fyrisitingarligu fortreytir

mist ein starvsfelaga, hvørs minni, ið tað altíð fer at standa virðing um her á stovninum. Vit senda okkara djúpastu samkenslu til tykkum avvarðandi, sum eftir sita, til tín Jórun, og tykkum døtrarnar Eriku

vita, hvat gongur fyri seg í altjóða róðrarhøpi, umframt at fáa lut í tilfari, sum hini sambondini á okkara leiðum luta millum sín. Í fremstu røð Men hóast tað framvegis tykist vera ein fittur teinur á mál

altjóða uppgávur, svarar, Gunnar, at tað heldur hann als ikki. - Vit leggja einki trýst á leikarar okkara, men eg rokni við, at teir eru uppgávuna vaksnir, og eg ivist heldur ikki í, at vit fáa ein góðan

hálovar mótspælinum frá donsku stjórnini. Men hóast tað, so er endamálið við samráðingum eitt land ? okkara land Føroyar, harra Atli Hansen. Áki Andreasen  

Barytonsoloina í pørtunum III og VI hevði danin Lars Thodberg Bertelsen og sopransoloina í parti V hevði okkara egna Berghild Poulsen. Ein hoyrdi Berghild leggja nógva sál í framførsluna. Hon hevur eina stóra

kom eg at kenna Sverra í 1973, tá ið eg arbeiddi eitt ár á Landsbókasavninum. Síðan tá hava gøtur okkara mangan krossast, og altíð hevur tað verið tað skrivaða orðið, ið, á ein ella annan hátt, bant okkum

Eg taki av fullum hjarta undir við, at okkara eldru fáa fyrsta rætt til bygningin, og at Tilhaldinum verður tryggjað rímulig hølisviðurskifti. Kortini haldi eg ymiskt vera óheppið. Samtyktin var ógreitt

fremst mugu vit royna at vaska stórtapið frá fyrra dystinum av okkum. Tað krevur ein góðan innsats frá okkara síðu, men tað skulu vit gera. Eisini fyri føroyskan fótbólt er týdningarmikið at prógva, at talan

men nýggju skipini, ið bæði eru størri, skjótari og tøkniliga meira framkomin, fara at gera tænastu okkara enn meira álítandi, sigur Linda Gunnlaugsdottir, stjóri á Eimskip Føroyum Alt teldustýrt Hvørt av