segði Randi, sum umframt at vera vøkur og sjarmerandi, eisini var stuttlig. Hon spældi melodiøsan popp, sum bar brá av jassi og blús. Støði var sera høgt, og bólkurin spældi sum ein eind. Tónleikurin var
Antonelli Orchestra, sum vit kenna úr donskum sjónvarpssendingum sum “Vild med dans” og “Toppen af poppen”. Frammanundan er longu greitt, at Robin Schulz, John Martin & Michel Zitron, Aura Dione, Hanne Boel
limirnir í bólkinum sjálvir hava skrivað. Teir hava ferðast bæði kring Føroyar og í útlandinum við sínum popp og rokkendu blues sangum, og eru altíð ein frálík konsertuppliving.
kanska ikki heilt óvæntað, at Marius fyri løtu síðani vann FMA virðislønina fyri besta sang innan popp/rokk fyri Going Home. Hetta er aðru ferð, at Marius vinnur eina FMA virðisløn fyri besta sang. Til
vælumtókta fløgu út í fjør, og sangurin Willy vs. Jesus hevur seinastu vikurnar ligið ovast á føroyska PopTop listanum hjá Útvarpinum. Eisini kór Bólkurin MMM hevur eisini roynt seg í Prix Føroyar kappingini
Danmark). Tey kalla sína framførðslu eitt total-show. Tey syngja, spæla og dansa. Stílurin er dance-pop við »soul-feeling«. Ímillum hesi ung er tann føroyska Rannva Joensen, dottur Anni og Gotfred Joensen
men samansettur av kendum tónleikarum sum Hans Poulsen, Bárður á Lakjuni o.ø. Teir kalla sín stíl popp/rock. Síðan fáa vit kenda bólkin úr Vágum, ?MMM? sum vit sóu í undankappingini á Prix Føroyar, hetta
Sosialinum herfyri, at vera populistiskt. Tað er tað eisini. Tað er populistiskt at sleingja slíkt út, um tað ikki er meint í álvara. Men sjálvt um tað er populistiskt, so er tað eitt mál, sum
framman fyri pallin. Divaz fingu rættiligt lív í áhoyrarafjøldina, tá ið tær spældu væl svingandi popp og rock. Nú er Hamferð farið á stóra pall, og seinni verða framførslur við Týr, Safir, Medina og Robbie
sett saman sínar ymisku musikalsku royndir og upplivingar, sum eru sera skiftandi – líka frá elektro, pop-rock til metal, og tað er í hesum sambandi, at Grace of Decay hevur funnið síni serstøku ljóð. Tað
