Tíverri er talan um plásstrot í blaðnum, sum lesarin situr við. Tað merkir, at vit partur av ítróttinum ikki verður í blaðnum fyrr enn í morgin. Millum annað kann tá lesast um stóra gallkvøldið, sum h
ikki bítur frá tær. Tú verður verandi offur. Eg haldi tað hava týdning at skriva um ein persón, sum lesarin kennir seg aftur í, einum sum einki bagir . Í fjør fekk Ragnheiður Gestsdóttir Norðurlendsku Bar
lesararan at smílast afturkennandi og skunda sær at blaða enn eina síðu. Tað er í løtum, sum hesum, har lesarin fær frið at njóta spælið við krimisjangruna uttan ov nógva uppíblanding av einum føroyskum veruleika
Sosialinum, hevur gjørt ov stóran skaða á trúvirðið hjá føroyskum journalistum. Haraftrat er vónin, at lesarin ikki hevur mist álitið á føroyskan journalistik og tann óhefta tíðindaflutningin, sum flest allir
heilaspuni. SHJ hevur so í síni ormaveru fingið eitt rættiligt keltringareiður burturúr hesum. Um lesarin ikki veit tað, so er keltringur danskt orð, og merkir: Bandit og slyngel. Bandittarnir, ið nevndir
Hví halda ikki allir føroyskir juristar tað føroyska lógarritið ( er eitt føroyskt lógarrit? spyr lesarin nú), ella hví eru so fá av teimum við hægri útbúgving limir í Fróðskaparfelagnum (er eitt...?), ella
Visions Of Johanna minni neyv enn Desolation Row , hon er neyvan ein roynd at rannsaka samfelagið, ja, lesarin (ella lurtarin) veit í fyrstu syftu ikki, hvat í grundini fer fram í rúminum hjá Louisu og hennara
var at standa á og rópa niður á teir, sum fingu hálva løn og biðja teir finna okkurt til døgurða, lesarin skilur hetta ikki? men tað ger tú Torbjørn. Neyvan mátti tú hugsa um døgurðan, tá tú skrivaði í grein [...] fiskiskapurin eftir reiða gullinum, varð farin, so skútan við abbasa navni liggur nú svínabundin. Lesarin kann sjálvur ímynda sær, hvussu nógvar pengar Bjørn á Heygum hevur fingið øll hesi árini, hann var
høvuðsevni. Ymsu heitini á pørtunum geva lesaranum innlit í, hvussu bókin er sett saman, og hvat lesarin kann vænta sær í hesum nýskapandi og rúgvusmikla savni, sum er myndprýtt við føroyskum listaverkum
og sum borgararnir í kommununi eiga. Tí átti skipið, um tað skal seljast, at verið lýst alment. Lesarin helt, at ein orsøk til, at eigararnir høvdu avgjørt at "lýsa" skipið á henda hátt, var, at tað ætlandi