Streymoynni. At tað nú vóru liðin fimm ár síðani kórið varð stovnað, varð sjálvandi markerað. Hetta hendi við eitt sangtiltak, júst í Bethel í Vági leygarkvøldið 17. februar. Á hesum møtinum, har væl av fólki

spældi sær av við koyrikortið í Kaldbaksbotni, tá hann fekk bilin upp á 122 kilometrar um tíman. Hetta hendi leygarmorgunin. Í ferðsluni var annars eitt ferðsluóhapp í útkantinum av Havnini, tá ein maður koyrdi

ávirka teir útlendingar, sum longu vóru integreraðir í føroyska samfelagnum, so var tað júst tað, sum hendi. Ein familja, sum øll bara hava gott at bera, og har maðurin við framúr ítróttarligu avrikum sínum

Hví hendi hettar........? Hví ert tú ikki her meira..........? Hvat við øllum ið vit skuldu.....? Hví vardi tað so stutt.........? Hví, hví...? Tað eru so nógvir ósvaraðir spurningar. Vit hava havt mi

verið væl við, til hinir hava skorað. Men so eru vit farnir so dyggiliga niður við høvdinum. Tað hendi so ikki hesaferð, hóast vit tvær ferðir eru aftanfyri, og tað kunnu vit í øllum førum brúka til nakað

plaseringarnar ofta nógv. Fyrst vóru reellu tíðirnar kunngjørdar, men tá vektin síðani kom inn í myndina, hendi tað meiri enn so, at tungir rógvarar, ið komu fyrstir á mál, endaðu nógv longri afturi, tá vektin

sjúkralegu andaðist hann á Ríkissjúkrahúsinum í Keypmannahavn. Drongurin átti hjálm, men tá ið óhappið hendi, var hann ikki í honum. Um hann hevði verið í hjálmi, hevði talan »bara« verið um eitt opið beinbrot

Góði, elskaði Leon Gunnar. Bert fáar tímar áðrenn vanlukkan hendi, stóðu vit í skúlagarðinum og tosaðu. Vit vóru glað og í góðum lag og væntaðu sum altíð at møtast aftur um kvøldið. Men tá so eg kom til

var Clayton høvuðsmaðurin, tá FS Vágar fyri fyrstu ferð í ár mátti stigaleyst av vøllinum. Hetta hendi, tá B71 var á vitjan, men fyrstu løtuna var ikki so nógv, sum bendi á, at hetta skuldi geva heimaliðnum

føroysku hondbóltsdeildini er so á ongan hátt nakað, usm hendir á hvørjum ári. Men tað var so tað, sum hendi í KÍ-høllini sunnudagin, tá Kyndil vitjaði hjá Stjørnuni. Tað var nokk eingin, sum á nakran hátt roknaði