henda manreran kostaði: tapið av hansara politisku sál. Hetta er tað sama sum ein kronisk politisk kreppa. Ein forseti, sum ikki veit, hvør hann er, kann jú ikki sissa sínar landsmenn. Ístaðin má hann baktala

samfelagið var meira framkomið enn tað samfelag, sum tey fóru frá. Tað skuldi sostatt ein ræðulig kreppa til at lata upp eyguni á politikarum og fáa føroyska almenningin at skilja, at tíðin var búgvin til

Hartil kemur, at áðrenn vit hava nátt at rudda upp í øllum hesum, bankar næsta kreppan longu á dyrnar. Kreppa verður ikki, fyrr enn oljuprísurin er komin uppá 100 dollars fyri tunnuna, sigur landsbankastjórin

verið skrædl. Men av tí, at Danmark er eitt land við einari sera fjøltáttaðari vinnu, so er eingin kreppa. Hetta er ein støða, sum vit mugu stremba framímóti fyri Føroyar. Vit mugu fáa fleiri kurvar at leggja

verða skaptar uppá fáar vikur fyri at kunna vaska hendur og geva øllum hinum skyldina, tá núverandi kreppa, ið longu er veruleiki úti um landið, fer at merkjast í kioskum, radiobúðum og hárfríðkanarstovum [...] Tjóðveldisfloksins roynir at peika á onnur ? ja sjálvt fjølmiðlar ? fyri at geva teimum skyldina av, at kreppa hómast, so sær ikki bjart út fyri framman. Vónandi fáa vit eina sterka og handlikraftiga samgongu

ættarliði í arbeiðsførum aldri hvørvur, fær hetta ógvusligar fylgjur fyri framleiðsluna. Úrslitið er kreppa og hungur. Hartil kemur, at eingin er at uppala børnini tíansheldur at uppihalda børnunum. Sorgarleikurin

vit dapra partin fyrst, so var ein niðurstøðan, at fíggjarkreppan er eins álvarsom og tann ræðuliga kreppa, sum byrjaði í Wall Street í New York í oktober 1929 og sum skjótt breiddi seg til allan heimin.

inntøkurnar vóru hægri enn mett var, so steðgaði eingin á og spurdi, hví tær ikki vóru beinari. Nú kreppa er í næststørstu útflutningsvinnuni vísir tað seg at verða øvugt, har landskassans inntøkur hava

einum vinnulívi, sum er nógv betur fyri enn áðrenn kreppuna og teir vissaðu opkkum um, at eingin kreppa kemur aftur í bræði. Men millum reglurnar hómaði tann gløggi lurtarin eitt lítið ?men kanska? og

var við til at skipa fyri at frysta makrel í Føroyum var í 1991, men hetta datt niðurfyri; tað var kreppa, og tá varð tað líkasum at onki bar til. Sjálvur fór eg fjart frá vinnulívi og fór at fjakka bæði