leiðslu av Alex Sólstein millum teir fyrstu, sum royndu skipanina við samlestri øll skúlaárini. Tað bar m. a. við sær, at næmingarnir - soleiðis sum teir framvegis gera tað - øll skúlaárini vóru í flokki
skránni. Dóttir hansara, Kristina Bærendsen, er eisini ófør sangarinna, og hon hevði eina sangskrá, ið bar brá av bluegrass tónleiki, og hesum tóku lurtararnir væl ímóti. Tá Hallur Joensen kom á pallin var
kundi hann ikki lata vera, tí orðini vóru so sterk og vøkur, tí tey mintu hann á, tá abbi hansara bar hann í leypi út at skera torv á Kambsdali, og tí tað altíð finst ein orsøk til at geva ein slíkan [...] Eins og hansara egni faðir. Abbi skar meira torv dagliga enn nakar annar maður í bygdini. Einaferð bar eg honum mjólk í einari fløsku við einum ófantaligum pappírstøppi í. Hann fetti sær á og drakk hana
steðga. Hin fór eisini úr gummiskónum, gleið útav og doyði. Ein onnur hending var, tá ið Jacob Olvhøj bar systrina til dópin í Oyndarfirði. Tá ið hann kom heim um líðina, var gler, og hann fór á glið við [...] eitt breitt jarnhjól, so tað ikki skuldi smokka. So koyrdi eg torvið oman á helluna á tann hátt. Tað bar væl til. Tá ið burtur varð borið ráddi um at fáa tað breitt á góðan vøll. Vit skóru á tveimum stykkjum
sást hann seyðin søkja. Við vaðbein við hann drúgvur var, á skipabunka knáur, hann altíð sínar byrðar bar, var fermur sum bert fáur. Hann festi frú og bygdi bú, sítt hugnaheim á Heygi, har dast av øld í lívsins [...] á fjarum himnafjøllum. Har fótur tín til gyltan garð á himnarás teg førdi, og hægsti hirði boð tær bar: “Kom inn! Alt væl tú gjørdi”. Og saknur er við Runda Borð, har vit títt var ein glotti, vit takka
barometrið fall, og tað sá út til grimdarveður av nýggjum. Liggja um náttina yvir einum myrkum vraki bar ikki til. Tað var ov hættisligt. Seinri á degi kom Havgásin fram við vrakinum. Hon koyrdi flaggið
hugleiðing um, hvussu vit menniskju altíð hava verið nakað illgrunasom mótvegis tí nýggja. Men fyrst bar Frits Klaksvíkar Hornorkestri, sum so mangan hevur givið ljóð í Vágstúni, eina heilsan. - Ljómurin
fingu studning í 80?unum, vístu jú altíð eitt stórt hall, um studningurin ikki varð tikin við. Tað bar jú altíð til at prógva, at onki kundi hanga saman uttan stóran studning. Um tað er henda politikkin
hevði bráneyðugan tørv á at økja eginpeningin einar 180-200 milliónir krónur longu næsta ár, annars bar ikki til at fíggja alivinnuna longri. Sparikassin vísti eisini á, at árið í ár hevur prógvað, at so
hava tað jú altíð verið avmarkingar, sum tó hava flutt seg. Tá alingin bar var innast á føroysku firðunum, bleiv sagt, at tað bar bara til at ala 2.-3.000 tons, men tað talið fór upp á 15.-16.000 tons
