fornminnamyndugleikarnir hava góðkent sum varðveitingarvert skip. Útferðin bar kortini ikki til, tí veðrið varð so vánaligt. Ístaðin varð farið við bussi norður eftir. Millum annað varð vitjað á hvalastøðini

tjaldinum á bryggjuni, innnan bryggjudansin, har Hans Jacob og Vinmenn spældu. Og eisini her spældi veðrið við, og eydnaðist dagurin væl, frættist. Eitt hendingaríkt vikuskifti er farið framvið.

Tað kundi til dømis verið sagt, at eingin dystur í Gundadali verður spældur hetta vikuskiftið, tí veðrið ikki er til tað, sigur Jón Pauli Olsen, sum eisini heldur, at tað eigur ikki at koma upp á tal, at

ímillum at verða hildin í teimum ymsu Norðurlondunum. Seinast hann var í Føroyum, var í 2004. Um veðrið loyvir tí, fara vit ein túr undir Vestmannabjørgini leygardagin og fara síðan inn á søgusavnið á

fingu ein “bylgjubrótara” sveisaðan uppá bógvin, tí teir silgdu nógv uppá ìsland og Danmark í ringum veðrið. Hesi skip komu ofta á Vág at lasta slógv og plattar við fiski. Kelda:sudurras.fo Mynd: Torkil Strøm

ymsar mátar í náttúruni. Vakurt er í kavakløddu fjøllunum um veturin, og vakurt er um summarið, tá veðrið er av tí fagrasta. Vakurt kann eisini vera um heystið og um várið, tí litspælið í Føroyum er altíð

Nógv harmast um veðrið og í seinastuni er tað kansa av røttum. Hóast álmanakkin vísur, at summarið nærkast, vil veturin ikki sleppa takinum. Sostatt mátti Landsverk at grava kava í morgum. Hóast vit eru

vóru til fiskiskap einar 50 fjórðingar eystur úr Fugloynni. Hetta var um 9-tíðina um morgunin. - Veðrið var hampiligt hendan morgunin. Meðan vit tógaðu, kom skipið í eina aldu og legði seg. Ljósmotorurin [...] royndi at halda skipinum uppí, so minni sjógvur gekk á skipssíðuna. - Tá tað lýsti morgunin eftir var veðrið batnað, og tá kundu vit fáa fáa pumpur av Brimli. Líkindi vóru nú at seta gummibátin hjá Brimli út

skjótt, minnist hann. Eygleiðari Hjálmar eygleiðir nógv ferðsl­una til gongu. Hann heldur, at tá veðrið er ill­fýsið, sum tað ofta er í Føroyum, tykist tað sum bil­førarar kroka í bilinum og skulu skunda

koyrdu ein sunnudagsbiltúr. Vit vóru í Norðurðoyggjum, og í Kunoy steðgaðu vit á, maðurin og eg. Veðrið var gott. Vit settu okkum á ein bonk norðan fyri bygdina at práta um leyst og fast. Hon sigur, at