og ein Javnaðarflokk, sum rýmdi undan ábyrgd 1996. Edmund Joensen og Jóannes Eidesgaard vóru sum hundur og ketta og tí endaði samarbeiðið teirra millum í 1996. Gloyma fólk veruliga so skjótt? Vit hava

fer at syngja onkran sang fyri áhoyrarunum. Men annars kunnu fólk hoyra sangir sum Hon er omma mín, Hundur mín Kingoson, Abbabeiggi úr Amerika, Bilurin hjá okkum, Nósi og aðrar sangir. Alt samalt í einum

sjálvur, sum gekk har uppi mestsum í leysum lofti millum himmal og hav. Fyrsti tankin er: »Áh tín dummi hundur.« Vit hava verið við sandavágsmonnum og slept veðrum í vestaru skorina vestanvert Slættanes. Alt

apostlarnar. Ikki at eg á nakran hátt havi nakað ímóti, at fólk hava húsdjór, men húsdjór valdast. Hundur er ikki eitt djór, sum hugsar nakað stórvegis um reinføri á gongubreytunum og grasvøllunum o.s.fr

taka aftur viðmerkingarnar soleiðis, at málið fær ein sømiligan enda beinanvegin. Sum ein flongdur hundur er hon noydd at taka alt í seg aftur og sendir soljóðandi skriv til trivnaðarnevndina: Metir Tri

Føroya og Danmarkar millum.« Nógv sløg av málum Tá hesin spurningur varð svaraður, mól løgmaður sum hundur um heitan greyt. Fyri hann var málið sera prinsippielt, og tað var eg, sum í míni løgmanstíð hevði

Dánjal Højgaard Pedro er ein góður hundur. Men hann kann gerast enn betri. Hundaførarin Karsten Hansen hyggur stoltur at tí stóra sjefarahundinum, sum melur í klingur við snoddinum niður í jørðina. Einaferð [...] fyribyrging. Hvussu nógvir lutir, ið eru eftir at finna vita Pedro og Karsten ikki. Tískil halda hundur og politistur fram at leita, eftir at Sosialurin hevur sagt farvæl.

Pedro er ein góður hundur. Men hann kann gerast enn betri. Hundaførarin Karsten Andersen hyggur stoltur at tí stóra sjefarahundinum, sum melur í klingur við snoddinum niður í jørðina. Einaferð um vikuna [...] fyribyrging. Hvussu nógvir lutir, ið eru eftir at finna vita Pedro og Karsten ikki. Tískil halda hundur og politistur fram at leita, eftir at Sosialurin hevur sagt farvæl.

veghædd, og bæði hurðar og vindeygu er gyrd við tjúkkum jarnrimum, so alt líkist einum fongsli. Ein hundur goyr innanfyri, tá vit stíga út úr hýruvogninum, og tulkurin rópar inn um rimarnar og spyr, um nakar [...] eitthvørt heldur illsliga við hundin. Umsett til føroyskt hevði tað ljóðað nakað soleiðis: - Halt kjaft hundur! Tað varð í hvussu er úrslitið. Hundurin steintagdi restina av tíðini, vit vóru inni. Stjala av berari

sjálvstýrmálum! Undarligt, men tað tykist sum um fullveldisfólk mala uttan um hendan spurningin, sum hundur um heitan greit, og enn ikki okkara serfrøðingar hava boð upp á loysn av hesum stórmáli? Tó hetta