okkara sterku síður og skapa nýtt burturúr, sum vit kunnu bjóða heiminum. Napoleon Bonaparte skal hava sagt: Tað er ikki tann við størsta herinum, ið sigrar. Men tann, ið fær øll síni fólk at marsjera somu
fíggjarlógin og hjartablóðið við skuldi til at fremja hugflogini. Men sjálvandi var einki ítøkiligt sagt um, hvussu hetta heilsuliga fyllishornið skuldi fíggjast. Og væl tað sama. Um lyftini vórðu sett í
gjørt, helt Fredrikkur, at vit máttu væl farið inn á Bø, Klaksvík, at fingið fliðurnar loyptar. Sum sagt so gjørt. Vit halda norður við landinum, og so inn um Klakk. Tá ið vit komu inn um Krotugrøvina, sigur
Terji: Men hetta við silikon og sovorðnum. Kanska eru vit bara ov gamlir. Ein 20 ára gamal hevði kanska sagt okkurt annað. Eg kenni eina gentu, sum vildi vera pornostjørna, so hon fekk sær formar eftir »idealunum«
- Ja, eg síggi nú ikki so svart upp á framtíðina. Tað verður bygt her í Skopun, hóast fleiri hava sagt grundstykkini frá sær aftur. Tvey grundstykki eru planerað og eini hús standa í gerð, so jú tað verður
arbeiðir við, er ætlanin at byggja eitt bygdarhús. Nær hetta verður veruleiki, verður kortini einki sagt um. Í bygdini hava verið ymisk tiltøk, m.a. tá jólatræið verður tendrað, á føstulávint og í fjør var
og pengar høvdu ongan týdning. Hann plagdi at siga ”pengar koma og fara og eg eri rock´n roll.” Sum sagt so gjørdist Herluf sjúkur í 2007, men hann ætlaði sær at gerast frískur aftur. Hann vildi gera alt
týðiliga, og tosaði tíbetur ongantíð fólki eftir munninum. Tú vart eisini her frælsur. Onkur hevur sagt, at tú vart illsintur, men tað er blóðskeivt. Tú vart kensluborin og snarsintur í politiska arbeiðinum
havt eitt ynski og ein dreym um at vitja í heilaga landinum. - Tann bíbilski heimurin hevur altíð sagt mær nógv. Eg kennist við landið, býirnar og søguna heilt frá tí eg var smádrongur. Men ikki fyrrenn
Á heimasíðan hjá fyritøkuni verður sagt at “Lindin er kristiligt kringvarp, sum ikki er heft at nakrari ávísari samkomu.” Hvussu verður hugtakið kristiligt kringvarp greinað? Og av hvørjum? At døma eftir