Viðareiðis. - Vit mugu gera vart við okkum nú, so at vit koma við í raðfestingina. Annars verða vit bara gloymd, og koma so kanska at liggja sum ein blindtarmur við ongari framtíð. - Og so mugu vit heldur ikki [...] sann um ikki tey gjørdu tað sama, tá tunnilin til Hvannasunds varð gjørdur! - Tí haldi eg tað vera ov langt úti um landspolitikkararnir í dag gloyma okkum, tá vit altso hava verið við til at gjalda fyri báðar [...] Blindtarmur Tá ein hevur valt at fremja hesar loysnirnar og tá koyrandi verður Norður um Fjall, eigur ein tí at gera skjótt av: Steingja Árnafjarðartunnilin, breiðka og hækka hann til eina hóskandi stødd og so

1998 høvdu vit ta stóru sorg at missa mammu eisini, tað var ógvuliga tungt fyri pápa og okkum øll, men Harrin, sum vit hava sett okkara álit á, hevur ført okkum ígjøgnum alt hetta. Lovað veri navn hansara [...] seinastu tíðina av arbeiðslívi hansara var hann kranførari hjá Klaksvíkar kommunu. Vit høvdu eitt gott og trygt heim, har vit vórðu lærd upp í øllum góðum dygdum, og best av øllum, foreldrini leiddu okkum [...] frá barnaárum mínum, var, at eg slapp við babba, tá ið hann saman við øðrum monnum fór at halda møti, t. d. við “Sendiboðnum”, einum báti, teir høvdu tá til at sigla til aðrar bygdir við og boða hin góða

systkin hevur hon virkað sum ein mamma, síðan mamma okkara doyði. Tað er hana vit fara til, tá onnur fara til mammu sína. Skulu vit gera blóðpylsu ella leggja einar buksur upp, er hon altíð klár. Eisini er [...] Nógv kók av fiski hava vit eisini fingið. Heimið hjá teimum ber eisini brá av, at Jón er sera fittur í hondunum. Alt sum er gjørt rundanum húsini, hevur hann gjørt sjálvur, tað veri seg at laga garð ella [...] Leirvíkar í 1972, tá hon fór í framhaldsdeild í Fuglafirði, har hon tók realprógv í 1976. Eftir loknan skúla fór hon til Klaksvíkar at arbeiða í handlinum hjá Kristian Hvidbro og tá búði hon hjá yngstu

barnaflokk. Vit vóru ikki færri enn 15 systkin, 7 systrar og 8 brøður. Meg minnist mammu og pápa sum, at guðsóttin varð hornasteinurin í lívinum hjá teimum, og eftir tí blivu vit uppald. Hvat vit hava tikið [...] Astrid, Anna, Tórfríður og eg. Báturin bleiv bundin á Góðadals gjógv. Tá dagurin so var liðin, róðu vit heimaftur. Tá eg var smádrongur, tá var hvørki vaskimaskina, sentrifuga, uppvaskimaskina ella turkitrumla [...] ikki høvdu havt fingið tann andaliga førning, sum vit hava, ja so var støðan bara enn verri. Eg vil eisini takka Guði fyri, at vit fingu loyvi at hava mammu hjá okkum so nógv ár. Tað er ikki øllum lagað

fyri automatiskt. Tey hava nakrar grundleggjandi eginleikar, sum orð ikki setast á, men man følir teir, tá ið man møtir hesum menniskjum. Sum eru tey stillar vibratiónir frá løtuni, tá ið Gud fekk hugskotið [...] og stulkum. Legg hartil sjálvsagan og skálkabrosið, og vit vóru seld. Tað sigur seg sjálvt. Tú vart við okkum frá fyrsta degi, og tíbetur tað. Tí vit vóru bara kátir kálvar, men tú sást neistan í eygum okkara [...] ein summarsleiktur softice. Tak nú dagin, tá ið tú sum piltur fekst tín fyrsta kalva, seldi fiskin og bart mammu tíni eitt koppastell fyri pengarnar. Longu tá leikti samlyndið í tær. At tú seinni bleivst

vittigheitum og einum yvirgearaðum frontfiguri. Vit hava bygt eitt vakurt land Tað vóru tó nakrar fáar av viðmerkingnum hjá Logan, sum mær dámdi. M.a tá hann tosaði um síðstu ferð, hann var í Føroyum. [...] síðani nú. Mangt er hent her síðani tá, og landið hevur útviklað seg nógv. Tær flestu samfelagsligu útviklingarnar eru keðiligar, vildi hann vera við, men vit hava megnað at bygt okkum eitt vakurt og gott [...] havi hoyrt fyrr. Tá sá eg kultfigurin, sum eg hevði saknað ígjøgnum framførsluna, og helt í grundini, at eg kundi brúka hendan endan til at gera mítt inntrykk meira positivt. Men. Tá sangurin var liðugur

til tað, ið tú vilt hava burtur úr søguni. Sum skilst á søgukønum, blandar Dagmar í skaldsøguni um Rannvu ymisk viðurskifti í ymiskum tíðarskeiðum saman. Fara vit aftur til tíðina, tá ið søgnin sigur, at [...] einsamøll í hesum dali. Í kavaroksstormi, tá ið vindurin streyk um lítlu smáttuna og um várarnar, tá ið jørðin byrjaði at nala, gekk hon har norðuri í væl vallaða dalinum. Tá ið hon hevði sitið í Fagradali í 10 [...] tríggir, Ragnar, Steinbjørn og hundurin, hava allir tríggir mist tað besta, teir áttu. ? Vit flyta nú tíðina fram til okkara dagar, nevniliga seinasta leygardag, tá ið undirritaði saman við mongum øðrum fyrstu

Higartil hava vit ikki rættuliga megnað tað. Vit hava ikki havt fyritøkur, sum í nóg stóran mun hava havt figgjarligu styrkina. Tað liggja stórir møguleikar í teirru rávøru, sum vit hava. Vit eru væl á [...] ikki í, at vit fáa gagnnýtt hesar møguleikar, nú vit hava fyritøkur, sum hava neyðugu fíggjarligu styrkina. Skulu vit í framtíðini hava eitt vælvirkandi vælferðarsamfelag, er neyðugt at hava eina sterka [...] tað gekk. Nú hava vit 3-4 fyritøkur, har tann eina hevur nógv tann størsta partin, og okkara alivinna er fremst í heiminum. Tá eina nýggja lóg skal gerast, skulu vit hyggja eftir tí, sum hevur gingið væl

við síni gleði og sínum lívsvilja skapti vón og trúgv uppá, at alt helst fór at laga seg tá til stykkis kom. Vit hava øll mist, men svárast eru sorgin og saknurin hjá tykkum sum stóðu henni næst. Gævi tit [...] hvussu nógv Inga altíð legði fyri, og at hennara partur ongantíð lá eftir, tá tøk skuldu takast og dystir skuldu vinnast. Vit vildu øll, at hon eisini hevði vunnið sín seinasta dyst, tó at so skuldi ikki [...] Vit drýpa høvur í sorg. Okkara kæri liðfelagi og vinur, Inga Falkvard Danberg, er ikki okkara millum longur. Hon, sum altíð legði so nógv fyri og stríddist so manniliga, mátti boyggja seg fyri herviligari

saman við foreldrum og systkjum suðuri í Skúgvi frá 1944 til 1956. Skyldskapur hevði við sær, at vit komu at hava nógv samband við tey Úti í Stovu. Janus var giftur við Paulinu, dóttur Emil Smith (av Rananum [...] helt fram, eftir at vit vóru flutt til Havnar. Ár og aldur krevja sítt, sum ættir nørast, verður gloppið millum gøturnar størri, men hóast sambandið var minni tey seinnu árini, vistu vit altíð av hvørjum [...] hvørjum øðrum. Tær ferðirnar, vit vitjaðu suður aftur til Skúvoyar, stóðu húsini hjá Janusi og Paulinu altíð opin, blíðskapurin var hin sami. Onkuntíð høvdu vit fremmant fólk við okkum. Merkiligt var at síggja