Sjúrður Johannessen (F. 11.03.47 – D: 10. 01.16) Please, remember me Don't forget my name Leave a candle burning Carry on my flame. Will you sing my songs When my voice no longer speaks Carry me on wi
Best sum sólin kagaði fram, og alt rundan um okkum angaði av blómum, fingu vit tey tungu boð um at tú góða Siri ikki var ímillum okkum meira. Alt steðgaði upp, ein blóma var følna. Líka so bjart sum s
Sporini vóru tald, og gekk hann tey síðstu, har hann kendi hvønn stein og hvørja túgvu. Sigvald hevði stóran alsk til náttúruna, og var hann seyðamaður í fleiri ár í Heiðinum, og rakstrarmaður Uttan K
Bert fáar vikur frammanundan var hann her í Føroyum og vitjaði okkum, og tá tyktist hann vera rættiliga byrgur, hóast sín høga aldur. Kortini mundi hann kenna á sær, hvønn veg tað bar, tí hann hevði i
Vit steðga á. Hesu ferð sera undrandi, tí úr skaranum her á fold, vóru boð eftir einum, ið neyvan nakar hevði roknað við, skuldi fara so skjótt og so óvart. Sigurð var føddur og uppvaksin í Froðba. Gi
Nú ein mánaður er liðin síðani Sigurd Bærentsen andaðist, koma minnini fram um henda mentaða mann og okkara góða vin. Sigurd var álitismaður og bygdamynd. Kirkjuni tænti hann bæði sum degnur og organi
Sigruna kendi eg, tí hon allan mín barndóm og ungdóm var grannakona okkara á Hvítanesvegnum, og hon og mamma mín gingu næstan dagliga inn á gólvið hjá hvørji aðrari. Sigrun og maðurin Thórolvur bygdu
Tung vóru boðini úr Føroyun, um at beiggi okkara var tikin frá okkum á so ungum aldri. Vit vóru øll, foreldur og syskin, samlaði, niðri í Danmark í konfirmatión, so tað var hart, at vit ikki kundu ver
Vit høvdu ynskt at vit ikki vóru í tí støðu, at tað var neyðugt at skriva minningarorð um teg góði Sigmund. Vit høvdu sjálvandi ynskt at tú vart her hjá okkum í mong ár afturat, men tá støðan er sum hon
Sunnukvøldið 22. juni var veðrið av tí fagrasta. Sólstøður, har fjøllini stóðu so prúð og klár í høgættarlotinum. Hetta góðveðurskvøld andaðist Sigbjørg Jacobsen, fødd í Nólsoy, búsitandi í Havn. “E
