Hans P. Olsen og hansara listaverk, hálova hansara avrikum. Útnorður hoyrist ov illa, verður ofta sagt. - Ert tú samdur við hesum pástandi? Tað er væl møguligt, at Útnorður hoyrist ov illa. Orsøkirnar

sjeik? Nei! Tit hava gjørt vart við, at tit eru kristnar. Hvussu hevur tað verið móttikið? Vit hava sagt, at vit eru kristnar og tað vita øll, haldi eg. Vit hava eisini ein kristnan sang á fløguni. Hann

hava Karstin og liðfelagarnir, ikki megnað at vunnið nakað meistaraheiti í yngru deildunum, men sum sagt, so vónar og væntar hann, at hetta verður í ár í unglingadeilini. ?Sjálvt um vit nokk koma at hava

tað sínámillum samstarv, sum hesa øldina hevur verið millum Føroyar og Danmark, heldur fram. Ella sagt øðrvísi: at føroyingar varðveita teir møguleikar og tey rættindir ? hvat viðvíkir útbúgving, heilsu

í Skúgvi, var ikki hugsingur um at lata hana fara heim aftur, tí umstøðurnar í heiminum vóru snøgt sagt ikki nóg góðar. Siborg, sum er einasta dóttir hennara, sigur frá, at hon kendi tað sum sína skyldu

Signar á Brúnni vísir annars á, at tá løgmaður sigur við Sosialin, at hann ikki beinleiðis hevur sagt ja til eina kanning, so er tað ikki beint. -Eg veit ikki um hann er misskiltur. Tí løgmaður segði

havi ongantíð noktað teimum at lækka prísirnar, so eg eri ikki tann rætti at svara tí. Eg havi bert sagt, at grundarlagið at kappast á skal vera javnt. Har er tað so ein sannroynd, at styrkin hjá feløgunum

mettur sum komponistur, ið hevur hildið fast við týskan siðaarv. Í alfrøðini hjá Lademann verður m.a. sagt um Brahms, at verk hansara sameina ymsar menniskjasligar og tónleikaligar mótsetningar. Hóast hann

hægri váða. Vit halda okkara modell vera tað rætta. Graham Stewart heldur, at tað kann ikki verða sagt ov oftani, at vit eiga at vera varin. -Fólk hugsa sær, at oljuvinnan er nakað, sum kann geva nógv

Tummasardóttur, sum á baksíðuni verður lýst sum ein ?ung, vøkur og lívshugað kvinna?, víðari verður sagt: ?Dramatiska lívssøga hennara fer fram tíðliga í átjandu øld og er hugvekjandi eisini á okkara døgum