hjartabarn, fari at sakna hann so innarliga ,og eg kann ella klári ikki at lýsa við orðum, hvussu stórur saknur verður eftir Róa. Veit bara hann er hjá Guði og kann hava loyvi til at verða akkurát sum hann var

eftir henni, áðrenn tú kundi fara herfrá. Ein kemur, og annar fer. So nógv gleði og so nógv sorg og saknur samstundis. Eg eri fantastiska heppin at hava átt teg sum ommu. Takk, góða omma, fyri alt. -----

sera prýðiliga urtagarðin á Argjavegi 51, hava Sigurð og Jovina altíð hildið sera vakran. Tað verður saknur nú summarið nærkast, at Sigurð ikki verður at síggja sitandi í urtagarðinum, tá ið sólin stendur

Sjálvt um vit úr hoyvíkarskúlanum ikki eru saman longur sum fyrr, fara vit øll at sakna teg. Men saknur okkara kann tó ikki samanberast við tann sakn, familja tín hevur, og tí fara okkara bestu ynskir

uttanlandatúrar, upplivdu vit saman. Nógvar hava vit myndirnar av tær, við tí eyðkenda smílinum. Saknur er í tveimun av okkara góðu vinmonnum her í bólki 3 á Virkni. Gott ár í millum, at tit sovnaðu burtur

hann setti síni fingramerki á og gjørdi at samlaða uppgávan hjá okkum eydnaðist til fulnar. Serligur saknur er eisini í víðari menningini av arbeiðinum við parkeringarviðurskiftunum í Tórshavn, har tú saman

gekst tú túrar og var sera raskur at vitja systur tína Ragnhild. Tit prátaðu altíð um mangt og hvat. Saknur hennara eftir tær er sera stórur, men minnini verða altíð varðveitt hjá henni. Tað, sum eg minnist

betri. Jú tað er saknur í nú ein stund er fráliðin og tað er sodna eitt sindur. Stórstur er saknurin hjá tær Erikka og børn og abbabørnini, sum hann var so ógvuliga góður við. Saknur er at koma aftur í [...] at trivi í. Vit hava sum brøður havt nógv saman, bæði burtur og heima. Tað er og verður ein stórur saknur, nú hann ikki kemur inn á gólvið meira, ja tað gretti ikki, tá eg kom aftur at húsum um tað var av

børnum, abbabørnum og langabbabørnum. Hann var sera góður við tey og tey við hann. Tað verður stórur saknur fyri tey og Salomu, nú Adolf er farin, til eitt betri stað. Harrin styrkir tykkum í hesari sváru [...] heiðraður við VB nál, um sama mundi. Hettar var hann sera stóltur og takknemligur fyri. Tað verður stórur saknur fyri okkum øll, nú tú ert farin. Eitt stórt tómrúm verður eftir teg góði mammubeiggin, tú hevur ” [...] ” fylgt ”nógv og hevur verði eitt livandi og aktivt menniskja fyri okkum øll. Tað verður stórur saknur í tær elskaði mammubeiggin. Hvíl í friði Levi

mostir og tví­burðarnir Luka og Mika. Tey verða glað at síggja hana, men tað verður ein ótrúligur saknur hjá okkum – eisini hugsi eg um Rúnu systur, Sigrit svigarinnan og Doris besta vinkonan hjá mostur