verjubrekkunum rundan um býin! Ja, hann hevur einaferð skotið pápa tín og mammu tína beint í hjartað! Spyr tey, so skalt tú bara hoyra, hvat tey siga. Ja, hatta er ein óargaligur drongur, hasin Amor, tú mást

gera nakað sum helst, tá ið pengarnir kortini koma sendandi av sær sjálvum síðst í hvørjum mánað, spyr hann. Hann sigur, at hetta eru royndirnar, sum íslendingar og onnur hava av kommunalum útjavningarskipanum

lag. Hann hevur eina køksrullu í bilinum, so vit fáa tad turt og gott inni. Hoyrir tú, hvør syngur, spyr hann. Nei. Fríbjørg, sigur hann? Fríbjørg Jensen?? Hann murrar, »tvey hjørtu tveir skuggar tvey andlit«

Har møta teir einum ódjóri. - Henda útgáva kundi staði á einum postkorti, sigur Lene Kaaberbøl, og spyr ungu áhoyrararnar, hvat teimum dámdi betri, postkort útgávuna av søguni ella soleiðis sum hon er skrivað

Danmark í botninum í kanningini saman við londum sum Kypros, Malta og Írlandi. Í endanum av grein síni spyr yvirlæknin, um tíðin nú ikki er komin, at føroyingar venda sær til onnur Norðurlond við serviðgerðum

skipan, sum er samfelagsskaðilig. So bersøgin er búskaparfrøðingurin Kári Petersen, tá Sosialurin spyr hann um hansara metingar um uppboðssølu av fiskiloyvum. - Einasti skilagóði mátin at taka vinning

fleiri fiskar og lekrari grind, er fyrsta viðmerkingin hjá Jacob Haugaard, tá Sosialurin í telefonini spyr hann um Johan í Kollafirði og Hin stuttliga flokkin. Kendi skemtarin Jacob Haugaard, sum so mong við

leiðslu vóru við til at snýta starvsfólkini. Hvussu skulu vit hava álit og trúvirði á slíkum monnum, spyr Ingeborg Vinther.

margfaldi í listini og í mentanini verður vird fær innivist í sendingunum Hesin lesarabrævhøvundurin spyr um lesarin kann kenna teir føroysku almennu miðlarnar aftur í hesum krøvum. Gev okkum undirhald við

eisini fyri at spara okkum í gamalsaldrinum, sigur Eyðfinn. So hyggur hann uppá Sólvá, meðan hann spyr, um tey nú høvdu búð tíggju ár afturat á Grønabóli, um tey so nakrantíð høvdu flutt av sínum eintingum