av skili fyri tónleiki og framførslu løgdu merki til. Orð sum lovandi, gávuríkur, karismatiskur eru ofta brúkt um Mikkjal. Á fløguni Pandemonium hevur Mikkjal staðfest sína støðu sum ein av okkara allar

Dálkingarevni í grindini tykist at økja um vandan fyri at fáa Parkinsonsjúku hjá teimum, ið eta grind ofta Vandin fyri hækkaðum blóðtrýsti og æðrakálking í hálslívæðrum økist hjá fólkum, ið hava nógv kyksilvur

ganga til grundar og so reisast úr øskuni aftur við nýggjum eigarum og tillagaðum bygnaði. Ringt er ofta at skilja, at fyritøkur mugu doyggja fyri at aftur at kunna liva – og ringt er at skilja, at vit samanlagt

Mesta virksemið í húsinum er í vikuskiftunum, tá fólk, sum annars hoyra til aðrar stovnar, eisini ofta nýta høvi at koma at vitja. Í fremstu røð - Tað er í grundini als ikki so langt síðani, at tey brekaðu

tær á tingi - og tá hevur verið tosað um lættisopp og danska imperialismu. Tey um tað. Vit hava so ofta tosað um fótbóltin og hvussu stóran týding fótbóltslandsliðið hjá monnum hevur fyri Føroyar. Tað hevur

einasta menniskja út frá einari heildarmynd. Sæð úr okkara sjónarhorni, kann ikki endurtakast nóg ofta, at tillagaðu størvini geva fólkum eina hægri lívsgóðsku, sæð úr einum sosialfakligum og menniskjaligum [...] arbeiðsgevarar eru, sum misbrúka hesa skipan. Hetta er á ongan hátt okkara fatan! Tvørturímóti halda vit ofta, at arbeiðsgevarar kýta seg almikið, til tess at starvsfólk kunnu varðveita tilknýtið til arbeiðsmarknaðin [...] tillagaða starvi! Starvið verður skapt saman við persóninum, sum hevur skerdan førleika, arbeiðsgevara, og ofta eru yrkisfeløgini eisini partur av viðgerðini. Hollar lækna- og sosialfakligar lýsingar eru bulurin

slíka løtu, serliga evni ið hava við sjógvin at gera ella um tað sum gongur fyri seg í løgtinginum. - Ofta verður eisini tosað um seyð. Hjá teimum sum eiga seyð er nógv at tosa um, men vit, sum einki eiga

aldursbólkar, ið ikki hava eins sterka rødd og aðrir, og tí gloyma okkara lógarsmiðir og aðrir róðursmenn ofta hesar stillføru røddir í hurlivasanum av paragraffum og talrøðum. Eg havi haft tað stóru gleði at

lógir – ikki øvugt. Tað tekur ofta sína tíð hjá løgtingi og løgtingslimum at hoyra nóg væl, hvønn veg tað ber í siðum og hugburði í samfelagnum, t.e. hjá veljarunum, og líka ofta eru tað minnilutarnir, ið

Mikkelsen og onnur standa aftan fyri sambindingarkvøldini. Reyði Krossur hevur havt hugskotini, men ofta mangla fólkini, men tey eru fingin til vega gjøgnum Hvussu kunnu vit hjálpa. - Eftir fleiri fundir