mannarættindnum, men tað eigur ikki at forða fyri samhandli, sigur Alfred Olsen - Og kanska fáa vit gjørt okkara ávirkan galdandi, at økja um virðingina fyri mannarættindunum í Kina, leggur hann afturat. Alfred
skuldu gjørt sær tankar um at fingið løn. Men høgur og lágur eru ikki líka. Og so slett ikki í okkara almennu skipan, har politikarar sjálvir ganga undan við at tiltuska sær sersømdir. Hví skulu
tryggingarfeløg og bankar skulu skora kassan – og at slík fólk skulu sleppa at skalta og valta við okkara pengum, sum vælløntir tryggingarstjórar kunnu spæla við og seta í váða í ivasomum íløgum
kemur at verða ein sparing í longdini, tí tørvurin á røkt verður minni sum frálíður. Samstundis fáa okkara eldru borgarar veruliga møguleikan at hava ein virðiligan aldurdóm í egnum heimi sum longst. Vegna
prosent av lønini í eftirløn strekkir eftirlønargjaldið ikki til kravda prosent partin og tá verða okkara limir aftur at fara niður í løn. So um nøkur ár fer kravrið frá samgonguni til, hvussu nógv skal
minnilig - kanska tí tey verða tey bestu nakrantíð. Tey jólini, tá vit av sonnum fingu jólafrið inn í okkara heim og øll sita smílandi við peisina og eta rísgreyt. Ella tey jólini, tá mamman bleiv hysterisk
innkallað til fundin, var til staðar sum stjóri hjá tí, ið skuldi undirskriva avtaluna, so hevur okkara stjórnarleiðari beinleiðis váttað at hann hevur logið fyri Løgtinginum, eins og øllum Føroya fólki
avmarkingar. ES ber seg skeivt at viðhvørt. Men ES tryggjar stabilitet í Europa. Og ES kann geva okkara vinnu teir møguleikar, henni tørvar. Skulu Føroyar mennast, kunnu vit ikki velja ES frá. Hetta
at virða og vanvirða. Millum gleði og dapurleika. - Hetta eru evni, sum eru partur av gerandisdegi okkara. Ikki altíð. Men viðhvørt stinga mótsetningarnir seg upp. Teir gerast millum annað sjónligir, tá
vindeygu, hurðar og annað, er tað ikki meiri enn rímiligt, at vit eisini framleiða hesi tingini til okkara egna brúk. Ja, sjálvt fundarborð í ymiskum sniðum og slag og loft verða framleidd av Børkini, sigur
