Góða Sólgerð. Undarliga óveruligt kennist tað at tú ikki ert millum okkum longur! Tað verða skjótt 19 ár, síðani tú var sett sum leiðari á Umlættingarheiminum við V. U. Hammersheimbsgøtu og legði tú stevið [...] við eini hjálpandi hond. Sjálv bar tú sjúku og mótgongd í tolni. Tú var ikki ein, ið dámdi at standa fram, helst tvørtur ímóti, men arbeiðið kravdi hetta til tíðir. Og so hevði tú hendan eginleikan, sum næstan
at lurta eftir, tá ið tú fortaldi okkum frá tínum ungdómsárum á sjónum. Tað kom so nógv spennandi fram, tá ið tú segði søgurnar, hvussu Harrin hevði hildið hondina yvir tykkum og leitt teg heimaftur. Og [...] Hann hevði gjørt fyri teg. Nú verður tómligt hjá tykkum, Paul Jakku og Jóhannes, nú eingin Símin er longur, men gott er at vita, at Símin gleðist í Harranum, sum hann hevði sett álit sítt á. Hann plagdi at
og sorg í hjarta. Hví skuldi Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá hendan spurning fingu vit í kirkjuni, tá ið prestur helt andakt yvir tær; "Hennara stríð [...] altíð tíð til okkum, og vart tú eisini altíð klár við eini hjálpandi hond. Altíð tókst tú øll onnur fram um teg sjálva, og líka mikið hvussu nógv varð lagt á tínar herðar, so gavst tú aldrin upp, men tolin [...] droymdi eingin av okkum um, men tú hyggur stolt niður til okkara, tá tann dagur kemur. Ja, ikki ert tú longur okkara millum, men tú ert farin heim til Várharra og heim til tey kæru, sum tú misti her á fold.
Tá eg fekk boðini um, at tú ikki longur var í millum okkum, runnu nógvir tankar fram fyri meg. Fyrst um alt tað, sum Strøm familjan hevur verið ígjøgnum, um persónar, sum hava verið ryktir frá okkum inn [...] útróðrarmonnum aftur komu í ordan, hetta hava vit tær at takka fyri, so eisini eftirkomararnir kunnu halda fram í hesum stætti. Tú var so sera røkin maður, hetta sást eina best á báti tínum, sum tú sjálvur hevði
Týsdagin tá i boðini bórust mær at Martha ikki longur var imillum okkara vóru ógvuliga tung. Eg steðgaði á og tankar minir fóru aftur til allar tær góðu løtur, vit høvdu saman bæði á álvara og gaman. Hjá [...] bátur, ið lá við bryggju, dró flaggið á hálva stong. Minnini eru mong og góð, tað rann eitt orðatak fram fyri meg: maður legst lík, men ei doyr minni mans. Minnini koma at liva víðari. Tað var rørandi at
náttúrligt pláss hjá okkum á Gøtubrá. Tí hava vit regluliga, tá vit hava havt andaktir saman, lagt hana fram fyri Guð í bøn í vónini um at Hann skuldi gera hana fríska. Tað eru eisini trúgvin og Guðsálitið sum [...] seinast bjóðaðu vit Maluni við, men tá takkaði hon nei, tí hon segði, at hon hevði ikki so nógva orku longur, og ta orku sum hon hevði, ynskti hon at brúka uppá sína familju. Tað virdu vit hana fyri. Tí vit
náttúrligt pláss hjá okkum á Gøtubrá. Tí hava vit regluliga, tá vit hava havt andaktir saman, lagt hana fram fyri Guð í bøn í vónini um at Hann skuldi gera hana fríska. Tað eru eisini trúgvin og Guðsálitið sum [...] seinast bjóðaðu vit Maluni við, men tá takkaði hon nei, tí hon segði, at hon hevði ikki so nógva orku longur, og ta orku sum hon hevði, ynskti hon at brúka uppá sína familju. Tað virdu vit hana fyri. Tí vit
ikki longur er ímillum okkum. Katrin var fyrsta forkvinna í Pedagogfelagnum, frá stovningardegnum 1.juni 1982 til 1984. Hóast Katrin valdi familjuna og leiðarastarvið í dagstovninum í Hoyvík fram um [...] takkaðu henni. Hetta gjørdu vit uttan at vita av, at so stutt var eftir, til hon ikki var okkara millum longur. Við hávirðing takki eg vegna felagið, limir okkara og øll okkum, sum untist at kenna Katrina Petersen [...] arbeiði hon gjørdi fyri okkum og okkara fak. Tað er sorg og tómleiki, nú Katrin ikki er millum okkum longur. Okkara tankar eru hjá hennara nærmastu í hesu sváru tíð. Eingin ivi er um, at hon altíð fer at standa
farin at bila, so tað bar ikki so væl til longur. At koma til Guðs orð lá ógvuliga frammarlaga hjá tær, og á møtum hevði tú altíð ein góðan vitnisburð at leggja fram, onkuntíð ein sang, sum tú sjálvur hevði [...] plantur og hevði stóran áhuga fyri tí, sum var rundan um teg - fylgdi sera gjølla við í tí, sum fór fram í samfelagi okkara og hevði eina greiða støðu, bæði á tí politiska og átrúnaðarliga økinum. Áhugin
til øll okkara kæru, sum vit mistu her. Tú og mamma eru aftur saman, og tit pínast og stríðast ei longur, men gleðast og frøast saman. Tað er tungt og tómt eftir her hjá okkum, nú tú ert farin, men minnini [...] so vil eg gera mítt besta" Hetta vísir bara hvussu gott menniskja tú vart, tú tókst altíð øll onnur fram um teg sjálvan. ? tað vísti tú so væl tær síðstu vikurnar á sjúkrahúsinum, har títt lív var alt annað
