eitt nú skrivaði William Heinesen, mata skald okkara og heiðursborgari í Havn, bókina “Tann deiliga Havn” – heitið, sum gjørdist slagorðið, sum býurin tók til sín. Har hugleiðir William m. a. um gamla

?Líkasum?. Í 1965 fekk William Heinesen virðislønina fyri skaldsøguna ?Det gode håb?. Danir skutu hann upp saman við yrkingasavninum ?Ariel? hjá Hans Christian Branner. William fekk tó virðislønina, men

hann heldur William brúkti um seg sjálvan. Orfeus hevði eina dreymagentu sum kallaðist Tarira, og tí er hetta so at siga musan hjá Williami, sigur Hans Pauli. - Fyri meg er William Heinesen eitt skald í [...] ein av teimum hepnu, ið sleppa at heilsa upp á tann fyrikomandi mannin aftan fyri verkið. - William Heinesen dugir so væl at fortelja í myndum, sigur Hans Pauli, nú vit eru sessaðir og fáa okkum ein kaffimunn [...] steininum, hon stendur á. Ein hugsar, at kanska er steinurin íbygdur. Íbygdur av ríka hugaheimi Williams. Kent andlit Eftir at ein myndamaður hevur avtikið standmyndina, og Hans Pauli hevur heilsað upp

»Ver sterk mín sál«. William um Janus William Heinesen var ein av teim mongu, ið vóru og enn eru hugtikin av Janusi Djurhuus. Umframt í teim stuttligu keipumyndunum, lýsir William eisini Janus skald við

Dalsgaard og Gunnv á Zachariasen av Syndefaldet - en historie om et virkelig godt menneske, eftir William Heinesen. ” Atgongumerki kunna bíleggjast á syndefaldet@gmail.com ella keypast við dyrnar.

Laterna Magica (1985) var seinasta verk, William Heinesen (1900 – 1991) læt úr hondum. Jonhard Mikkelsen hevur týtt hesar minnis-stuttsøgurnar. Søgurnar hava Havnina sum baksýni, men tær fara fram allastaðni

rlønunum hjá landinum. Tað boðar Mentamálaráðið frá. Týskvøldið 15. januar, á føðingardegi Williams Heinesen, verður Mentanarvirðisløn Landsins handað. Umframt Mentanarvirðislønina, verður eisini Heiðursgáva

, The Royle Family og Little Britain. Fleiri slíkar danskar røðir eru eisini fínar. Mín bók William Heinesen er nógv størsta andsmenni, Føroyar hava fostrað. Tí er nýggja bókin við brævaskiftinum millum

og hóast vit halda nógv av okkum sjálvum, so eru vit bert eitt ?sandkorn í heimshavinum?, sum William Heinesen skrivar. Tað skert ikki burtur, at eg persónliga ofta merki hitan frá vesturættini, har eg siti

brúkt nógva tíð og orku til at fyrireika okkum. Nú er so bara at vóna, at ?The Good Hope ? hjá William Heinesen, eisini verður galdandi fyri Williambrunnin.