vóru tjóðsangirnir spældir. At standa inni á Ráðhúsplássinum ímillum túsundtals danir, sum av fullum hjarta sungu »Der er et yndigt land«, fekk tað at renna tær kalt niður eftir rygginum. Havi áður upplivað

gjørt einum og hvørjum sunnudagsskúla í Føroyum fyri skommum, so hart sungu tey. Tað var við tungum hjarta, at vit søgdu farvæl við Fiji, og hildu leiðina heimeftir aftur. Vit hoyrdu um stórkavan, sum hevði

stak røsk at gagna kirkjuni, kanska mest tá eingin visti av. Kirkjan hevur øll árini staðið hennara hjarta nær. ? Tað er mær ein gleði vegna Hennara Hátign Drotning Margrethu at handa tær medaljuna, sum

ferðast millum hesi fólkini, kennir, at hann er vælkomin. Ikki av ongum verður Malawi nevnt »Heita hjarta Afriku«. Malawi er eitt land, sum er rættiliga ókent í mun til onnur afrikansk lond. Grundin er helst

var óformligur fundur, har Lykketoft skuldi kunna Landsstýrið um hvat danska stjórnin hevði uppá hjarta um bankamálið og uttanlandsskuldina, Tað tóku vit til eftirtektar, sigur Jóannes Eidesgaard. Hetta

nakran, sum vildi Havnini nakað væl. Leivur Hansen fer ov langt At Kjartan Mohr arbeiddi av fullum hjarta fyri Havnini er púra rætt, men nú fer Leivur Hansen ov langt. Hetta er grovt misálit á onnur tingumboð

varð høvuðsstaðurin Jakarta nevndur Batavia. Í Indonesia og í grannalondunum ganga fólk við bivandi hjarta og bíða eftir hvat fer at henda í dag. Støðan er sera spent á Java og nú frættist eisini frá spenningi

lærir okkum heilt týðiliga hvussu menniskjuni eiga at liva. Øll sum lesa Bíbliuna av einum sonnum hjarta eru ikki í iva um, hvat Gud meinar um hesi viðurskifti. Bíblian er skrivað menniskjum til vegleiðing

úthúsinum. Kaffi og pannukøkur bornar niðan. So var summar í havanum hjá Hinnu. Mót vári Hví stúrir tú hjarta, móti vári, tá sól vermir blómprýddan heim, og gentan við rósum í hári sæl droymir um lukku og gleim

lærir okkum heilt týðiliga hvussu menniskjuni eiga at liva. Øll sum lesa Bíbliuna av einum sonnum hjarta eru ikki í iva um, hvat Gud meinar um hesi viðurskifti. Bíblian er skrivað menniskjum til vegleiðing