og heim til Harr­an. Tað er ikki til at fata, og tað kennist sera ringt nú – og tá ið so gerandisdagurin kemur, verður tað uppaftur verri. Saknurin verður ring­ur at liva við. Tað at hon ikki ringir og [...] og jólaaftan fór hon ikki til songar, fyrr enn tað leið ímóti morgni og nýtti løtuna saman við sín­um elskaðu. Tá ið so jól­ini vóru farin afturum, var tað sum maktaði hon ikki at stríðast meira og var [...] tann, ið savnaði okkum øll til ym­iskt, t.d. jólahald, sunnu­dags­­døgurða á Hafnia við goml­um ljósmyndum, lærdi okkum at gera rullupylsur og savnaði okkum á hvørjum heysti til at eta blóðpylsu – kallað

enn teg, kann man ikki fáa. Tú vart so fitt, mild, rólig og glað. Vit vistu, at vit altíð kundu venda okkum til tín, um ymiskir trupulleikar stungu seg upp, og tú hevði altíð eitt gott ráð at geva. Tú hevði [...] 7 systkin, og tit hava øll hildið sera væl saman gjøgnum árini. Tað fór ikki ein føðingardagur framvið í familjuni, har vit ikki øll royndu at koma saman. Vit høvdu tað so gott øll somul í summar, tí øll [...] var bara mamma?, við tíni mildu og fittu rødd. Tað er so ringt at hugsa sær, at vit ikki skulu hoyra tína rødd aftur, ikki síggja teg, nema við teg, klemma og mussa teg. Men vit trúgva, at vit ein dag skulu

fann uppá ráð, Verning dugdi, so tú bað hann gera mær eina, og tá vildi hon láta. Tað var eisini gott at koma inn til tín og fáa franskbeyð og mjólk, tað var bara tú, sum dugdi at gera tað til mín, tí [...] Tað er merkiligt at koma til Sandvíkar og síggja at tað er myrkt í Kviltini, tað plagdi tað sjálvdan at vera og so at koma inn til okkum og sita og bíða at hurðin skal ganga og at hoyra tey vælkendu ljóðleysu [...] tú hevði lánt til mín. Tað var líkamikið hvat eg bað teg gera fyri meg, so gjørdi tú tað. Einaferð bað eg teg gera mær eina látipípu, líka sum hana hjá »Lítlabeiggja« men vit fingu hana ikki at láta, men

var okkurt eg skuldi taka støðu til og kanska skuldi hugsa um áðrenn eg tók avgerð, ja so dámdi honum so væl tá eg fortaldi honum tað og hann fekk loyvi at geva mær ráð. Hann dugdi so væl at lurta og hann [...] eftir, at lurta hvørji skoðsmál vit dómarar fingu. Saknurin er ósigiligur, nú abbi ikki er hjá okkum longur, eg sakni ikki at kunna fara inn antin í Hósvík hjá ommu og abba, á LS ella á Mørkina og sita har [...] jørn í eldinum altíð og eg haldi at tað var ein blanding av tí og at eg var so ungur, at vit báðir ikki fingu eitt so tætt samband fyrr enn hesi seinastu árini, men tá fekk eg eitt so tætt samband við abba

Nú hava vit ikki møguleika longur at ringja til tín og spyrja, hvat skal gerast, um okkurt ikki er, sum tað skal við onkrum kríatúri, og vóru tað eisini fleiri menn sum ringdu til tín um ráð og mangan fingu [...] at ringja runt til tey, tú fegin vildi siga farvæl við og sum tú ynksti komu forbí. Tú hevur lært okkum nógv. Sum tú segði – tað gert ikki við og kann ikki verða annarleiðis og eg eri ikki bangin at fara [...] sum fekk okkum til at síggja ljósið í myrkrinum, og sum vit ofta søgðu við hvønnannan. Tú vart ein kempari til tað síðsta, og hvør dagur var ein gáva saman við tær. Sjálvt tá tú lá til tað allarsíðsta

avreiddu til Sólarris. Teir høvdu nógv fólk í arbeiði við egning og fólki á bátinum. Hetta má sigast við vissu, at her kom broytingin inn í okkara bygd, jú arbeiði bleiv til allar hendur bæði til kvinnur [...] Idu, Jóa, Róhild og Sveinbjørn. Sommer valdi sjógvin sum lívsstarv, hann fór ungur til skips. Í »Ravn-Stóroy« var farið til Ísland á vertíð, jú Sommer visti hvat tað var, at arbeiða. Tá flakavirkið Sólaris [...] við honum. Síðan hava vit báðir mangan tosað saman um politikk og hevði hann altíð góð ráð um okkurt var, sum hann ikki var samdur við mær í, so segði hann tað, upp á sín sera sjarmerandi máta. Sommer var

hoyra tað ósagda, - og soleiðis evnini til finna inn til kjarnina í trupulleikunum. Hon var ikki bangin fyri teimum truplu samrøðunum og tordi at verða til staðar. Ikki minst hevði hon eina sterka intuitión [...] og avrátt varð, at vit bara kundu hittast aftur einaferð aftaná páskir. Ikki óraði okkum, at hetta ikki skuldi fara at bera til. Ruth var úr Havn og altíð havnafólk, hóast hon búði meginpartin av lívinum [...] Ruth líka til hon fór á pensjón 1. november 2013. Soleiðis gjørdist hennara brennandi áhugi fyri at veita hjálp og linna eisini hennara lívsstarv, sum so mangur føroyingur, frá hægstu til lægstu rók,

er stórur saknur, nú Magnhild ikki er millum okkum meira, men saman við okkum fekk hon ta gleði at uppliva, at sambýlið í Gøtu varð byrjað. Magnhild gav okkum mong vitug ráð. Hennara vinalag hava vit havt [...] Við hennara áliti á Harran hevur hon verið eitt gott fyridømi fyri okkum. Okkara tankar fara eisini til Sofus og familjuna, sum hava mist so nógv. Heiðrað veri minnið um Magnhild. Vegna Dagtilhaldið Gøtubrá

altíð til tín, sum í hesari mynd, so vøkur, so mild og altíð góð við okkum systkin. Tú hevði eina sjáldsama gávu, altíð at fyrigeva øðrum, um onkur illstøða var komin ímillum. Tað var altíð til tín man [...] fór, tá ið man var tungur í sinni um okkurt og fekk ráð. Eitt minni havi eg um teg, tá ið eg sum blaðungur lá á Sanatorium fyri tuberklar. Tað vóru ikki nógv í vitjaðu meg, fólk tá í tíðini vóru rædd fyri [...] egnabrá vermdi langt inn í sálina. Tú vart ikki bara vøkur í útsjónd men hevði eitt so vakurt menniskjaligt lyndi. Ring vóru boðini, tá ið tú Hjalgrim ringdi til mín við deyðsboðunum, men sum vit báðir vistu

Áðrenn Dinna gjørdist sjúk, var ikki sørt, at vit øvundaðu henni, tí hon als ongar trupulleikar tóktist hava. Hon var vøkur, bar seg væl, klæddi seg væl og tóktist hava ráð til alt. Kanska hevði hon problem [...] tað við einum gátuførum smíli til at taka broddin av frásøgnini. Hon var mangan burturi, bæði úr arbeiðinum og burturi til kanningar og viðgerðir, men sjálvdan var, at tú ikki hevði hesa sannføringina um [...] ið ella starvsfólkið skipaði fyri til at stuðla upp undir tað sosiala veðurlagið, at eg mest kom at samskifta við Dinnu. Tað blíða og fyrikomandi sermerkti hana ikki minst slíkar løtur, og hon var ein