Loyvið mær at umskriva orð Jeremiasar eitt lítið sindur.Hevði hann staðið her í dag, hevði hann óivað sagt: “Kæru bý- og bygdaráðslimir, kæru løgtings- og landsstýrisfólk. Góðu fedrar og møður í landi okkara:
hevur eisini lagt í okkum, at umráðandi er at taka avgerðir í lívinum, ella sum tú onkuntíð hevur sagt: »lívið er at velja«. Í barnaárunum kundu vit uppfata teg sum nokkso avgjørdan til tíðir, men við
fram kemur í eftirfarandi setningu sem höfð er eftir Davíð Oddsyni seðlabankastjóra: “?að hefur verið sagt, að sannir vinir séu ?eir hóglátu englar sem lyfta undir mann ?egar maður sjálfur hefur misst flugið
eru játtaninar til løgting og landsstýrið. Tí føroyskur politikkur er eitt spæl, har nógv verður sagt og nógv verður trætast - men har Anfinn Kallsberg fær sín vilja til síðst. Tað er flott av honum.
men tað var dagligur kostur ikki at kunna seta tiltøk í verk í samráð við borgaran, tí tað snøgt sagt ikki bar til, sum økið sær út. Um eg nú var tann einasta, sum upplivdi hetta, hevði eg neyvan skrivað
skyldina av, at Norðuratlantsbólkurin sveik, tá á stóð. Slíkt eru menn. Avmarkaðan týdning Tað, eg havi sagt, og framvegis standi við, er hetta: málið um stórhvalareservatið á sunnari jarðarhálvu, sum nú kortini
hjá tí einstaka mótvegis fjøldini. Tað er henda rætt, Janus her letur Trónd verja. Man kundi kanska sagt: humanisma heldur enn Jantulóg. Frá at vera verji av heiðinskapinum, er Tróndur endaður í føroysku
millum eystara og vestara part av oyggjunum við einum tunli frá Kambsdali og økið Millum Fjarða. Sagt varð, at hesin tunnilin fór at fáa ómetaligan týdning fyri ferðsluna til og frá økinum í nánd av
hava verið í Mykinesi, undir Vestmannabjørgunum, við Gjógv, undir Ennibergi, í Nólsoy, í Suðri, stutt sagt allastaðni í Føroyum. Teir hava siglt í fýra gummibátum, har tann størsti hevði seks fólk umborð og
Áhugin millum føroyingar fyri at stuðla tiltakinum vísir seg at vera ovurhondsstórur. - Nøkur hava sagt nei, tí tað tað er ímóti teirra prinsippum, og tí hava vit sjálvsagt virðing fyri. Men tey flestu
