hjálp, mundi ikki fáa eitt nei. Babba, tú elskaði eisini at gera teg til gjøldur millum okkum, tíni børn. Tú elskaði at vit flentu eftir tær, og tú dugdi so væl eisini, eitt ordans fjoll. Hvussu ofta hava
gamal. Hann og omma, Sanna (f. Tausen), giftust í 1951 inn í barnsdómsheim hennara inni á Bakka. Tvey børn fingu tey, Tummas Jóhan, sum er deyður fyri 10 árum síðan, og so mammu okkara, Elsy. Hóast abbi kendi
Anna omman ikki var í millum okkum longur, eg hugsaði beinanvegin um teg, góði abbin og sjálvandi børn tykkara eisini. Tað var tungt fyri okkum øll, men tó tyngst hjá tær, tú og omman høvdu livað saman
annan, hóast tey høvdu havt eitt langt lív saman, og soleiðis vóru tey ein góð fyrimynd fyri bæði børn og ommu- og abbabørn. Abbi kom frá einum ættarliði, har hvørt oyra skuldi sparast og goymast, og var [...] tá eg kom í hús teirra, har omma stóð klár við nýbakaðum og abbi sat við skrivimaskinuna, sum vit børn eisini sluppu at brúka, tá vit skuldu ”spæla kontór”. Húsini í Vági vóru stór, og har vóru nógv rúm
byrjaði hart, tá pápi tí fórst á sjónum longu tá tú vart tvey ára gomul. Eftir sótu mamman og seks børn, tað yngsta hálvt ár. Mamman bleiv sjúk, og frá hjartagóðum fólki fingu tit hjálp so tit kláraðu tykkum [...] at vinna til lívsins uppihald, sum kona hevur tú vart um mann og heim og hevur sett fimm vælskapt børn í heimin. Sum mamma hevur tú uppalt børnin til tað tey eru í dag. Sum omma hevur tú altíð tikið væl [...] fast á, og tú legði alt í hansara hendur. Nú er tú komin heim til tín og tíni. Eftir sita vit, maður, børn, verbørn, ommubørn og langommubørn við einum tómrúmi í dagligdegnum, men við einum góðum minni um
tað er sjáldan, at tað hevur verið eitt so stórt fylgi í kirkjugarðinum. Thorvald og Ragna fngu fýra børn, Snorri, Tollakur, Álvur og Marjun. Synirnir búgva allir í Norðragøtu og Marjun í Fuglafirði, so tey
norðmonnum, sum komu til Føroyar undir krígnum. Tá ið tey gomlu doyðu helt sambandið fram við teirra børn. Pápi Tolinu var Jóhan Tobias Mikkelsen, vanliga nevndur Tobias. Hann var føddur 20. september 1879 [...] vóru Jóannes, Jógvan og Gretha. Tolina hevði eisini eitt heitt samband við síni systkin og teirra børn. Tolina fekk nú ikki nakran blíða byrjan í lívinum. At missa pápan hevur ikki verið lætt í 1922, tá [...] Tey vóru forlovað heili sjey ár, áðrenn tey giftust, og var hetta ikki óvanligt fyrr. Tey fingu tvey børn, Tove og Hans. Dia var fiskimaður, so Tolina gjørdist fiskimannakona við allari teirri ábyrgd, sum
um at finna lívsvinin í tær, Sólvá, og hann tosaði ofta um, hvussu góður hann var við teg og tíni børn, teirra makar og barnabørnini. Vit, sum kendu hann, vistu, at Sørin hevði funnið ein frið, sum hann
stóra virðing fyri teimum. Eitt, sum serliga sermerkti Sólgerð, var hennara tokki til børn. Sjálvt um hon ongi børn átti, so hevði hon stóra gleði av børnunum hjá Bjørg. Ein avgera góð mostir. Nú var tað
nú fyrst í árinum kom heim fyri seinastu ferð. Sámal giftist við Onnu Katrinu í 1971 og fingu tey 4 børn, Bogi og Heiti, Sonni og Rúni. Anna Katrina, sum er úr Hósvík, kenni eg sera væl, og havi altíð hildið [...] Og eg veit, at hann eisini var ein góður maður, pápi og abbi. Harrin styrki tykkum, Anna Katrina og børn, tað verður sagt, at tíðin lekir øll sár, men arrini tey standa eftir. Her á myndini er Sámal enn