vikuskiftið oman í eina á at vita, um sleingitráðan var í lagi, men tað skuldi hon ongantíð havt gjørt. Alt vísti seg at rigga, sum tað skuldi, tá hon slongdi fyrstu ferð. Hon helt kortini, at hon skuldi [...] skuldi royna eina ferð afturat, og tá tók. Tað vísti seg at vera ein laksur, og tá hann var fingin upp á bakkan, legði kvinnan hann í bilin og fór aftur til hús. Lítla løtu seinni bankaði onkur á dyrnar heima [...] Teir høvdu fing­ið fráboðan um, at hon hevði fiskað ein laks uttan veiðiloyvi, og tí løgdu teir hald á tráðuna og laksin. Sambært útvarpinum NRK ivast kvinnan ikki í, at tað var ein øvundsjúkur granni,

syngur við Felagskórinum Gøta/Leir­vík, og hevur verið við at fyri­skipað tiltakið. Tað kann vera, at fólk ikki hava so góða tíð longur. Fyrr góðu fólk sær kanska betur tíð at syngja, men nú tykist tað sum [...] onkur vera við, at besta kórið vóru Fugl­firð­ing­ar­nir, sum ikki hava vant síðani á jólum teir átta við menta­mála­ráðharranum á odda. Tá skal varða sagt, at kórstevnan snýr seg ikki um at vera best, [...] greiddi frá, at Samson í Lambanum undirhelt við, at teir dugdu bert jóla­sangir, og tí ætlaðu at byrja við sanginum Jóla­stjørnan. Tað var somikið skemti­ligt í kirkjuni, at takið hevði hug at fara upp frá

mær heilsuna at slíta tær. Men sjálvt um hon gekk soleiðis og hjálpti mær við at blíva ferðaklár, visti eg eisini væl, at tað var við tungum hjarta, at hon gjørdi tað, og at hon ynskti, at eg ikki skuldi [...] tey tungu boðini, at mín elskaða omma var farin. Eg var sjálvsagt gott klár yvir, at omma ikki var heilt ung longur, og at hon ikki hevði havt tað so gott ta seinastu tíðina. Men at eg skuldi missa hana [...] tómari kenslu, at eg kom heim til jarðarferðina, og fyri fyrstu ferð upplivdi, at ongin omma stóð stórsmílandi í túninum og tók ímóti mær við opnum armum. Og serliga tungt er tað at hugsa um, at eg ongantíð

spurdi síðan, um eg hevði hug at vera við. Eg hugsaði meg um í ein mánað, men valdi síðan at síggja tað frá tí jaligu síðuni og at royna tað. Tað verður stuttligt at fáa at vita, hvat onnur halda um meg [...] bangnar fyri at vísa seg. Julianna tykist somuleiðis at vera afturhaldandi, neutral og bangin fyri at síggjast ov væl. Hon arbeiðir í Føroya Sparikassa og sær út sum ein vanlig dama. Men eg ætli, at hon skal [...] Hans Fróði og leggur afturat, at hann ætlar sær at leggja dent á at draga andlitið hjá Julionnu fram, tí tað er tann mest umráðandi parturin av okkum: - Julianna sær út til at goyma andlitið undir hárinum

endiliga sluppu at síggja Bjarna. Hann lá í síni song og bíðaði. Tað var so ófatiliga stórt at síggja hann, at vit í roynd og veru at kalla ikki registreraðu løtuna kanska nøkur tár trillaðu oman eftir kjálkunum [...] Joan metir, at tá ein endiliga er komin heim til Føroya við barninum, er sera týðandi at vera heima við hús í frið og náðum: Tað loysir seg ikki at resa runt, tí tað er sera týðandi fyri barnið at binda frið [...] Bjarni er júst sovnaður. Tóku avgerð um at ættleiða í 2003 Á sumri 2003 fóru Joan Danielsen og maður hennara Signar Johannesen at hugsa um at ættleiða, eftir at hava roynt tríggjar ferðir við reagensglasi:

meinar, at tað er sera tydningarmikið at brúka høgan sólfaktor fyri ikki at brenna húðina. Her í Føroyum er nokk at brúka faktor 15 ein sólskins dag, men fer ein uttanlands, skal hann ikki vera undir 30 [...] ofta at spøkja aftur sum pigmentplettar, rukkur og í ringasta føri húðkreft. Um ein hevur fingið ov nógva sól, mælir Maria til, at ein brúkar After-Sun, ið fuktar húðina. Hon vil heldur ikki, at vit gloyma [...] skili, sigur Maria at enða Ger tað sjálv Soleiðis kanst tú sjálv fyrireika húðina til summarið: Hetta ber til bæði at gera á vakurleikastovu og heima í tínum egna baðirúmi. 1. Byrja við at reinsa alt smyrsl

baðikarið, í rein klæðir og oman í kirkju. Minnist stríðið fyri at sleppa frá at fara í real. Men har var heldur eingin bøn. Tú var lættur at samskifta við pabba. Hevði sera lætt við at í koma í samband við fólk [...] Regini. Drønaðu so norður á Mýravegin ella oman á bedingina, at hyggja eftir tjaldursungum. Tú elskaði lív pabba, og var so fullur av lívi. Veit at tú plagdi at kava og svimja beint uttan fyri neystið har [...] m spiki, umframt fleiri kaggar við lakasaltaðum. Tað besta mundi tó vera, tá ið tú legði toskarhøvd at ræsa. Á markinum til at vera rotin, men ótrúliga góð. Áræði hevði tú. Hugsið um neystið, ið tú saman

í einari røð. At ferðast í Spania var ikki vanligt tá á døgum. Foreldur míni vóru kreativ og arbeiðssom, og tað var orsøkin til, at tað bar til at fíggja sovorna familiuferð. Minnist at eg dúkkaði við [...] við svimjubrillum. At síggja alt lívið undir vatnskorpuni var so grípandi, at eg næstan gloymdi at fara upp at anda. Eg sá fiskar millum tara og steinar. Onkuntíð bleiv eg eitt sindur bangin, tá ið onkur [...] Hon var sjúkrasystir og megnaði at steðga grátinum. Hon hevði kærleiksfulla og mjúka móðurrødd, og hon segði mær, at tey fóru ongan veg uttan meg. Hon fortaldi mær, at tey í flúgvarum, sum vit hoyrdu,

rættiliga optimistiskur, og væntandi, at henda verktælan saktans fór at lata seg fremja í verki. Niclas vísti á, at kanningarnar av havbotninum vóru góðar, og at líkt var til, at viðurskiftini undir Leirvíksfirði [...] Fyrstur at vera avmyndaður var ábyrgdarblaðstjórin sjálvur og hin seinasti var Páll á Reynatúgvu! Vit fara ikki at avdúka her, hvørji svarini til spurningarnar hjá okkum vóru, men tey munnu fara at koma í [...] tykist ikki vera langt síðan, at Anfinn Kallsberg, táverandi løgmaður, alment skjeyt fyrsta skotið í Leirvík til undirsjóvartunnil undir Leirvíksfirði. Í samrøðu við Sosialin segði hann, at verkætlanin

ringir, fangar man seg í at hugsa, at tað mann vera tú, sum ringir og vilt vita, um Vár er komin heim. Og tá vit eru niðri hjá Esther, væntar mann hvørja løtu, at tú fert at koma inn at vita, hvør er har. Hvørja [...] Tað vóru eini tung boð at fáa, at tú var deyð, bert tveir dagar áðrenn eg skuldi koma heim til jóla. Tað var ringt ikki at sleppa at heilsa uppá teg bert einaferð áðrenn, fyri at siga farvæl. Tú hevur verið [...] vit við teg. Frá tí at eg var heilt lítil, ringdi tú og segði frá, at nú hevði tú gjørt súpan, tí tú visti, at tað dámar mær so væl, og meðan eg át, plagdi tú at syngja »hví man tað vera so hugnaligt í kvøld«