hoyra sleyg, bakbit, leysatíðindi og hálvar sannleikar um okkum sjálv, so ... Sagt verður um ein prest, sum rópti eina kvinnu til sín (og tað kundi eisini hava verið ein mann), tí at hon hevði eina ódygd
eisini ein táttur – tá tíðini so líkt, hagani minntist Vilhelm eitt ørindi: Vit hava fingið nýggja prest Hann doypir niðri við Nótaneyst ##med4## Vilhelm nevndi umhvørvið niðri við fjøruna, har teir spældu
til barnakonur og til uppihaldarar við truplum korum. Í Sjálvhjálpini bar til at skifta orð við prest, sálarfrøðing, sosialráðgeva sexolog og ljósmóður um lívsins avbjóðingar, og tað vóru serliga kvinnur
stendur við evstu ábyrgd til endans. Er okkurt serligt í kirkjuni, eitt nú tá ið vit fingu nýggjan prest, er tað aloftast mamma, sum leggur tann síðsta brikkin. Er okkurt merkisvert ella onkur broyting,
Tammerfors. Tað er ein hugnalig kirkja. Og hóast tað eru millum tvey og trý túsund sitipláss, hevur presturin alla samkomuna tætt inni at sær. Tað eru fáar kirkjur, har tað er so lætt at tosa sum her. Kirkjan
var hann vikarur við Havnar skúla fyri Gullak Jacobsen, seinni próst, ið tá fór niður at lesa til prest. Í 2 ár var hann vikarur samstundis við, at hann gekk á læraraskúla. Prógvið var tikið 1896. Hann
deyður, hevði verið glaður fyri hesa løtuna. Tað kemur fyri, at fólk ikki vilja hava samband við prest, men ikki ofta. Um tað eru fólk úr øðrum samkomun, verður boð sent eftir leiðarinum í tí samkomuni
Jógvan Fríðriksson. Bispur vísir á, at kirkjan hevur mekanismur, sum gera ta møguligt at kæra ein prest, ein sonevndur “andligur gerðarrættur”, sum hann kallar tað. Men hesin instansur verður at kalla ikki
av stórum arbeiðstrýsti og nógvum ferðum í sóknini. Í 1862 varð V. U. Hammershaimb útnevndur til prest í Eysturoyar prestagjaldi og í 1867 til próst á Nesi. Hann flutti aftur til Danmarkar í 1878. Umframt
streymaðu í kirkju. Hetta var avgjørt nakað, sum kirkjufólkið fegnaðist um og gav úttrykk fyri við prest. - Fleiri teirra søgdu, hvussu gott tað var at tey umsíðir kundu sleppa aftur í kirkju. Onnur vóru
