nokk so javnan stungið seg upp og ein flokkur, Sam­fylk­ingin, hevur ES-lima­skap sum stevnumið, um nak­að álvara í hesum hjá teimum, er ilt at ætla. Her­fyri legði ein serstøk ting­nevnd, Evropanevndin

Edson frá nýggja Vencili. Yrkingarnar skuldu kanska kløkka okkum, men eg veit ikki, um tær søgdu mær nak­að sum helst. Heðin M. Klein var næst­ur á skránni. Hann er ein klass­iskur yrkjari, ið m.a. hevur

»enkelte tilfælde« av meslingum verið á Tvøroyri og Vági. Hetta frættist eisini við Gjógv. Og var tað nak­að, fólk ræddust, so vóru tað meslingar. Teir høvdu ikki gingið við Gjógv í 30 ár. Tískil vóru nógv

ella orð um Gud. Fyri summi ein týdningarmikil spurningur, men fyri tey flestu, vil eg vóna, ikki nak­ar spurningur. Áhugavert kann vera í hes­um sambandi at hyggja at tí støðu, ein onnur av heims­religiónunum

nógv av serviðgerðum frá øðrum lenum, so varð henda útreiðsla kr. 11.189 krónur. Hallands len varð nak­að bíligari og kostaði saml­aða sjúkrahúsverkið í hes­um leni 9.152 krónur fyri hvønn borgara. Finland

at siga tað sjálvur, men eg góð­­taki ikki slíkar ógrund­aðar skuld­­seting­ar. (Eg skal ikki rætta nak­að í tínum brævi.) VÌÐSJÒN er eitt ný­yrði, eitt frálíkt orð, sum onkur víðskygdur per­sónur hev­ur

yvirhálað í teimum londum, har harð­rendar herfylkingar hava tikið ræðið við valdið. Eingin hevur vituliga nak­að ímóti lærarum ella lærarinnum sum so, og sum vilja vera undirvísarar, og eg minnist enn við gleði [...] tað, hon meinti. Tað skal hon eiga ”upp á hennara støv”. Hon segði eina­ferð: ”Táið Karsten sigur nak­að, so ber til at skilja, hvat ið hann meinar við, og at aftan fyri orðini: Har stendur ein maður”

Fríð­riks­son hevur nú í mong ár verið prestur hjá oynd­firð­ingum. Hann kenn­ir síni sóknarbørn um nak­r­ar fáar dagar fyllir hann 50. Tað er sunnudagur sep­tu­ag­e­si­ma og hann tosar um at øll hava tørv

hvat vit gera með­an arbeitt verður við eini møguligari bygn­að­ar­broyt­ing, uttan at hava fingið nak­að svar. Støðan sum er íkomin nú har bæði næmingar, lærarar, foreldur og leiðsla føla seg stak ótrygg

øll norðurlendsk og tí liggur tankin um møgu­leik­an fyri føroyska luttøku nær, hóast støðið tykist nak­að væl hægri enn vit eru von við á føroyskum felags­framsýningum. Í veruleikanum er føroysk luttøka